Ik zag Zacharias praten met Elizabeth.
Hij vertelde haar hoe bedroefd hij was...
omdat zijn beurt om in de tempel te offeren naderbij kwam...
en hoe bang hij was voor de minachting die hem daar te wachten zou staan...
omdat hij kinderloos was.
Zacharias ging twee keer per jaar naar de tempel.
Hij woonde niet in Hebron zelf, maar in een plaats die Jutta heette, ongeveer een kwartier lopen van Hebron. De ruïnes van voormalige gebouwen lagen nog steeds tussen de twee plaatsen, waardoor je zou denken dat ze ooit met elkaar verbonden waren.
Veel van dergelijke ruïnes waren te vinden aan de andere kant van Hebron, want de plaats was eens zo groot als Jeruzalem. In Hebron woonden priesters van een lagere graad, in Jutta, die van een hogere rang. Zacharias leek de overste van allemaal te zijn.
Hij en Elizabeth werden met buitengewone eerbied beschouwd...
vanwege het feit dat ze beiden in een rechte lijn afstamden van het geslacht van Aaron.
Ik zag Zacharias, met veel mensen van deze plaats...
naar een klein landgoed gaan dat hij bezat in de buurt van Jutta.
Het bestond uit een huis, een boomgaard en een bron.
Ik zag hem daar ook met de Heilige Familie ten tijde van Maria's Visitatie.
In de periode waarover ik spreek, was Zacharias de mensen aan het onderwijzen...
en met hen aan het bidden.
Het leek een voorbereiding op een feestmaal.
Hij vertelde hun van zijn grote neerslachtigheid...
en van zijn voorgevoel dat hem iets opmerkelijks zou overkomen.
Opnieuw zag ik Zacharias met dezelfde mensen naar Jeruzalem gaan...
waar hij vier dagen moest wachten, voordat hij aan de beurt was om te offeren.
Tot die tijd bad hij in het voorste deel van de tempel.
Toen hij eindelijk aan de beurt was, ging hij het heiligdom binnen buiten de ingang van het Heilige der Heiligen. Het dak boven het wierookaltaar werd geopend, zodat de hemel kon worden gezien. De priester die het offer bracht, was voor de buitenstaanders niet zichtbaar. Een scheidingswand verborg hem, maar men zag de rook van de wierook opstijgen.
Ik denk dat Zacharias tegen de andere priesters zei dat hij met rust gelaten moest worden, want ik zag ze het heiligdom verlaten. Zacharias ging het Heilige der Heiligen binnen waar het donker was. Het kwam mij voor dat hij de Tafelen van de Wet uit de Ark van het Verbond nam en ze op het gouden reukofferaltaar legde.
Toen hij de wierook aanstak, zag ik rechts van het altaar een licht op hem neerkomen, en daarin een lichtgevende figuur. Zacharias, bang, deed een stap achteruit en zonk als in extase aan de rechterkant van het altaar. De engel richtte hem op, en sprak enkele woorden tot hem. Zacharias antwoordde.
Toen zag ik zoiets als een ladder...
die vanuit de hemel naar beneden werd gelaten...
en twee engelen die naar hem opklommen en afdaalden.
Een nam iets van hem af.
Maar de ander stopte, nadat Zacharias zijn kleed had geopend...
een glanzend lijfje in zijn zij.
Zacharias was stom geworden.
Ik zag hem voordat hij het Heilige der Heiligen verliet, schrijvend op een tabletje dat daar lag.
Dit tabletje stuurde hij meteen naar Elizabeth...
die op datzelfde uur ook een visioen had gehad.
Ik zag dat de mensen buiten verontrust en bezorgd waren, omdat Zacharias zo lang in het heiligdom was gebleven. Ze waren zelfs op weg naar de deur om die te openen, toen Zacharias de Tafels in de Ark terugplaatste en naar buiten kwam.
De menigte ondervroeg hem over zijn lange verblijf in het heiligdom. Hij probeerde te antwoorden, maar het lukte niet. Hij beduidde hun door tekenen dat hij stom was geworden en ging weg.
Zacharias was een lange, en buitengewoon majestueuze, oude man.
[emmerich]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten