star lovers 3

Voordat Jezus de volgende ochtend afscheid nam van deze mensen... 

gaf Hij hun een paar woorden van instructie. 

Op hun vragen over wie Hij was, en waarheen Hij op reis was, antwoordde Hij door ze te vertellen over het Koninkrijk van zijn Vader. Hij was, zei Hij, op zoek naar vrienden die Hem bij Zijn geboorte hadden gegroet. 

Hierna zou Hij naar Egypte gaan om enige metgezellen uit Zijn jeugd op te sporen en hen te roepen Hem te volgen, aangezien Hij spoedig naar Zijn Vader zou terugkeren. 

-

Hij sprak tot hen over hun afgodische aanbidding... 

waarvoor ze zichzelf zoveel moeite hebben getroost en zoveel offers hebben gebracht. 

Ze zouden de Vader moeten aanbidden, de Schepper van alle dingen, en in plaats van slacht-offers te offeren aan goden die ze zelf hadden gemaakt, zouden ze die gaven aan hun armere medebroeders moeten schenken. 

De verblijfplaatsen van de vrouwen waren achterin... 

en geheel gescheiden van de tenten van de mannen, die elk veel vrouwen hadden. 

Ze droegen lange kledingstukken, juwelen in hun oren en hoofdtooien in de vorm van een hoge muts. 

Jezus prees de scheiding van de vrouwen van de mannen. 

Het was goed, zei Hij, dat de eerste op de achtergrond bleef staan. 

Maar tégen een veelheid aan vrouwen drong Hij krachtig aan. 

Ze zouden maar één vrouw moeten hebben, zei Hij... 

die ze moesten behandelen als iemand die onderwerping verschuldigd was... 

maar niet als een slaaf. 

-

Tijdens deze instructie verscheen Jezus aan hen zo beminnelijk... 

zozeer als een bovennatuurlijk wezen, dat ze Hem smeekten bij hen te blijven. 

Ze wilden een wijze, oude priester meenemen om met Hem te praten, maar Jezus stond het niet toe. 

Vervolgens haalden ze enkele oude manuscripten die ze raadpleegden. Het waren geen rollen perkament, maar dikke bladeren, die eruit zagen alsof ze van schors waren gemaakt en waarop het schrift diep was gedrukt. Deze bladeren leken erg op dik leer.

De heidenen stonden erop dat de Heer zou blijven en hen zou instrueren, maar Hij weigerde en zei dat ze Hem moesten volgen als Hij naar zijn Vader was teruggekeerd, en dat Hij niet zou nalaten hen op het juiste moment te roepen.

Toen Jezus op het punt stond te vertrekken... 

schreef Hij voor hen met een scherpe metalen staaf...

op de stenen vloer van hun tent... 

de initialen van vijf leden van zijn ras. 

Het leek me alleen de letters, vier of vijf van ze... 

in elkaar verstrengeld... 

en tussen hen herkende ik een M. 

Ze waren diep in de steen gegraveerd. 

-

De heidenen staarden verwonderd naar de inscriptie... 

waarvoor ze meteen grote eerbied kregen. 

Later veranderden ze de steen waarop het was getraceerd in een altaar. 

Ik zie dat nu in Rome, ingesloten in een van de hoeken van de Sint-Pieterskerk. 

Noch zullen de vijanden van de kerk het kunnen meenemen!

-

Jezus stond niet toe dat een van deze heidenen Hem vergezelde toen Hij vertrok. 

Hij leidde Zijn schreden naar het zuiden met Zijn jonge discipelen... 

langsheen de wijdverspreide tenten en passeerde de toren van de afgoden. 

Hij merkte de jongelui op hoe liefdevol Hij was ontvangen door deze heidenen... 

voor wie Hij niets had gedaan... 

en hoe boosaardig de koppige, ondankbare Joden Hem hadden vervolgd... 

hoewel Hij hén met vele baten had overladen. 

Jezus en zijn jonge metgezellen haastten zich de hele dag snel. 

Het lijkt mij dat Hij nog een reis van enkele dagen had... 

ongeveer vijftig mijl, voordat hij het land van de koningen zou bereiken.

[emmerich]