Ze moesten, zei Hij, hun anker uitwerpen in het hart van hun naaste...
opdat de stormen van de wereld hen niet zouden scheiden en vernietigen.
Hij sprak opnieuw in gelijkenissen van de wijngaard, en zei dat Hij alleen lang genoeg zou blijven om de wijngaard voor het pasgetrouwde paar in te richten en hen te leren de wijnstokken te planten, en dan zou Hij vertrekken om de Wijngaard van zijn Vader te cultiveren.
Jezus onderwees al deze dingen in zo eenvoudige taal, en toch zo mooi aangepast aan het punt in kwestie, dat zijn toehoorders meer en meer overtuigd raakten van de waarheid ervan, terwijl ze tegelijkertijd hun eenvoud behielden.
Hij leerde hen in de hele natuur, in het leven zelf, een verborgen en heilige wet te herkennen, hoewel nu misvormd door de zonde. De instructie duurde tot diep in de nacht, en toen Jezus afscheid van hen wilde nemen, hielden de mensen Hem vast. Ze sloten Hem in hun armen en riepen uit: 'Leg het ons allemaal nog eens uit, zodat we het beter kunnen begrijpen!'
Maar Hij antwoordde dat ze moesten doen wat Hij hun had gepredikt, en Hij beloofde hun iemand te sturen die het hun allemaal duidelijk zou maken. Tijdens deze bijeenkomst namen ze deel aan een lichte maaltijd, waarbij ze allemaal uit dezelfde beker dronken.
Toen Jezus met de mannen naar de bijenberg ging...
om hen te laten zien hoe ze de wijnstokken moesten planten...
was de plek voor het tenthuis al afgebakend en was er een leiboom opgetrokken.
De mannen vertelden Jezus dat druiven die in die streken groeien altijd bitter waren, waarop Jezus antwoordde dat dat kwam omdat ze tot een arme soort behoorden. Ze waren van een slechte stam, ze mochten loslopen zonder te snoeien, bijgevolg hadden ze alleen het uiterlijk van druiven, zonder hun zoetheid.
Maar, voegde hij eraan toe, degenen die hij nu ging planten, zouden zoet zijn. De instructie richtte zich weer op het huwelijk, dat, zei Jezus, alleen zuivere, zoete vruchten kon voortbrengen als het werd bewaakt door zelfbeheersing, versterving en matigheid, verenigd met pijn en arbeid.
Van de jonge planten die Hij had bevolen naar de plek te brengen, koos Jezus er vijf uit, die Hij in de grond legde die Hij zelf eerder had losgewoeld, en Hij liet de mannen zien hoe ze ze in de vorm van een kruis aan de leiboom moesten binden.
Álles wat Hij zei terwijl Hij aldus bezig was over de aard en opleiding van de wijnstok, verwees naar het Mysterie van het Huwelijk en de Heiliging van zijn Vrucht.
Toen Jezus deze instructie in de synagoge voortzette, sprak Hij over de verplichting tot onthouding met het oog op de conceptie, en bracht Hij, als bewijs daarvan, de diepte van verdorvenheid naar voren waarin de mensen op dit punt waren gevallen.
De mens, zei hij, zou in dit opzicht een lesje kunnen leren van de olifant.
(Er waren een paar van deze dieren in die regio.)
[emmerich]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten