Jezus bracht de hele dag bij Lazarus door...
met de heilige vrouwen en de twaalf apostelen.
's Morgens instrueerde Hij de heilige vrouwen in de herberg van de discipelen. Tegen drie uur 's middags, werd in de onderaardse eetzaal een groot maal geserveerd. De vrouwen wachtten aan tafel, en trokken zich daarna terug in het gerasterde driehoekige appartement, om naar de instructies te luisteren.
In de loop daarvan zei Jezus tegen hen, dat ze nu niet lang meer samen zouden zijn, dat ze niet meer bij Lazarus zouden eten, hoewel ze dat nog een keer bij Simon zouden doen, maar dat ze bij die laatste gelegenheid niet zo rustig zouden zijn als ze nu waren.
Hij nodigde ze allemaal uit om zich volkomen vrij met Hem te voelen, en Hem te vragen wat ze maar wilden weten. Toen ze dit hoorden, begonnen ze talloze vragen te stellen, vooral Thomas, die heel veel twijfels had. Ook Johannes stelde regelmatig een vraag, maar zacht en vriendelijk.
Na de maaltijd, toen Jezus sprak over de naderende tijd dat de Mensenzoon dubbelhartig/trouweloos verraden zou worden, stapte Petrus vurig naar voren en vroeg waarom Hij altijd sprak alsof ze Hem gingen verraden. Welnu, hoewel hij kon geloven dat een van de anderen - de discipelen - schuldig zou kunnen zijn aan zoiets, hij wilde toch wel voor de Twaalf antwoorden dat zij Hem niet zouden verraden!
Peter sprak vrijmoedig, alsof zijn eer was aangevallen.
Jezus antwoordde met meer gloed dan ik ooit tevoren in Hem heb gezien, nog meer dan was verschenen toen Hij tegen Petrus zei: 'Ga achter Mij, Satan!'
Hij zei dat zonder Zijn genade, zonder gebed, ze allemaal zouden afvallen.
Dat het uur zou komen waarin ze Hem allemaal in de steek zouden laten.
Er was er maar één onder hen, vervolgde hij, die niet aarzelde.
En toch zou ook hij vluchten, al zou hij weer terugkomen.
Met deze woorden bedoelde Jezus Johannes...
die op het moment van Jezus' arrestatie, vluchtte en zijn mantel achter zich liet.
Allen raakten erg in de war, behalve Judas die, terwijl Jezus aan het praten was, een vriendelijke, glimlachende en insinuerende houding aannam.
Toen ze Jezus vroegen naar het Koninkrijk dat tot hen zou komen, was Zijn antwoord onuitsprekelijk vriendelijk. Hij vertelde hen dat een andere Geest over hen zou komen, en alleen dan zouden ze alle dingen begrijpen. Hij moest naar de Vader gaan, en hen de Geest sturen, die van de Vader en Hemzelf uitging.
Ik herinner me duidelijk dat Hij dit zei.
Hij zei nog iets, maar ik kan het niet duidelijk herhalen.
Het was met dit doel dat Hij in het vlees was gekomen, om de mens te verlossen, dat er iets materieels in Zijn invloed op hen was, dat het lichaam op een lichamelijke manier werkt, en daarom konden ze Hem niet begrijpen. Maar Hij zou de Geest sturen, die hun verstand zou openen.
Daarna sprak Hij over moeilijke tijden die zouden komen...
waarin iedereen zou moeten lijden als een vrouw tijdens de bevalling.
Over de schoonheid van de menselijke ziel geschapen naar de gelijkenis van God.
En Hij liet zien hoe heerlijk het is om een ziel te redden en hem weer thuis te brengen bij God.
Hij herinnerde hun hoe vaak ze Hem verkeerd hadden begrepen, en Zijn eigen geduld met hen.
Op dezelfde wijze zouden zij, zei Hij, na Zijn heengaan met zondaars moeten omgaan.
Toen Petrus Hem eraan herinnerde dat Hij/hij? zelf soms vol vuur en ijver was geweest...
legde Jezus het verschil uit tussen echte en valse ijver.
Deze instructie duurde tot diep in de nacht...
toen Nicodemus en een van Simeons zonen in het geheim bij Jezus kwamen.
Het was na middernacht voor ze zich terugtrokken om uit te rusten.
Jezus zei hun dat ze nu in vrede moesten slapen, want spoedig zou de tijd komen dat ze, angstig en verontrust, zonder slaap zouden zijn.
Dit zou worden gevolgd door een andere tijd waarin ze, temidden van vervolging, een steen onder hun hoofd, zo zoet zouden slapen als Jacob aan de voet van de ladder die tot de hemel reikte.
Toen Jezus zijn toespraak beëindigde, riepen allen uit:
'Heer, hoe kort was deze maaltijd! Hoe kort deze avond!'
[emmerich]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten