Aan het einde van het feestmaal...
ging de bruidegom naar Jezus toe en sprak heel nederig met Hem onder vier ogen.
Hij vertelde Hem dat hij zich nu dood voelde voor alle vleselijke verlangens, en dat hij - als zijn bruid zou instemmen - een leven van zelfbeheersing zou omarmen. Ook de bruid had Jezus, alleen, opgezocht en haar wens van dezelfde strekking uitgesproken. Jezus riep hen nu beiden voor zich.
Hij sprak tot hen over het huwelijk, over kuisheid die zo aangenaam is in de ogen van God, en over de honderdvoudige vrucht van de geest. Hij verwees naar veel van de profeten en andere heilige personen die in kuisheid hadden geleefd en hun lichaam als een holocaust, brandoffer, offerden aan de hemelse Vader.
Zo hadden ze vele dolende zielen teruggewonnen, ze voor zich gewonnen als evenzovele geestelijke kinderen, en een talrijk en heilig nageslacht verworven. Jezus sprak dit alles in gelijkenissen van zaaien en oogsten.
Het jonge paar legde een gelofte van onthouding af...
waarmee ze zich ertoe verbonden om drie jaar lang als broer en zus te leven.
Toen knielden ze voor Jezus neer en Hij zegende hen.
[emmerich]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten