De heilige vrouwen...
hadden de grootste moeite om haar tot bedaren te brengen.
Ze scheurde haar kleren, maakte haar haren door de war en verborg haar gezicht in de plooien van haar sluier. Toen Jezus met de discipelen en enkele Farizeeën terugkeerde naar Zijn herberg, en zij staand ewat verfrissingen nuttigden, ontsnapte Magdalena, rende met wapperende haren weg en uitte luide klaagzangen, zich een weg banend door de menigte, zich op Jezus' voeten werpend, huilend en kreunend, en vragend of ze nog op redding mocht hopen.
De Farizeeën en discipelen, verontwaardigd bij de aanblik, zeiden tot Jezus dat Hij niet langer moest toelaten dat deze verworpen vrouw overal onrust veroorzaakte, dat Hij haar voor eens en voor altijd moest wegsturen.
Maar Jezus antwoordde: 'Sta haar toe om te huilen en te weeklagen! Gij weet niet wat er binnen in haar omgaat!' En Hij wendde zich tot haar met woorden van troost.
Hij zei haar zich van harte te bekeren...
te geloven en te hopen dat ze spoedig vrede zou vinden.
Toen beval Hij haar te vertrekken, met vertrouwen.
Martha, die met haar dienstmeisjes was gevolgd...
nam haar weer mee naar haar herberg.
Magdalena deed niets anders dan haar handen wringen en klagen.
Ze was nog niet helemaal bevrijd van de macht van de boze...
die haar martelde en kwelde met de meest angstaanjagende wroeging en wanhoop.
Er was geen rust voor haar - ze dacht dat ze voor altijd verloren was.
Op haar verzoek, ging Lazarus naar Magdalum...
om haar bezittingen in bezit te nemen, en de banden die ze daar had gevormd te verbreken.
Ze bezat in de buurt van Azanoth en in het omliggende land velden en wijngaarden...
waarop Lazarus, vanwege haar extravagantie, eerder beslag had gelegd.
Om aan de grote menigte te ontkomen die zich hier verzameld had, ging Jezus die avond met Zijn discipelen naar de buurt van Damna, waar een herberg was, en ook een mooie hoogte waarop een leerstoel stond.
Toen de heilige vrouwen de volgende ochtend daarheen kwamen, vergezeld van Magdalena, troffen ze Jezus al omringd aan, door mensen die Zijn hulp zochten. Toen Zijn vertrek bekend was gemaakt, stroomden de menigten die Hem in Azanoth opwachtten, evenals nieuwe bezoekers, naar Damna toe, en gedurende de hele instructie bleven nieuwe groepen arriveren.
Magdalena, verpletterd en ellendig...
zat nu tussen de heilige vrouwen.
Jezus predikte streng tegen de zonde van onreinheid...
en zei dat het die ondeugd was die het vuur op Sodom en Gomorrha had doen neerdalen.
Maar Hij sprak ook over de barmhartigheid van God...
en over de tegenwoordige tijd van vergeving...
waarbij Hij Zijn toehoorders haast opriep, om de genade die hun nu geboden werd, te aanvaarden.
Driemaal tijdens deze toespraak liet Jezus Zijn blik op Magdalena rusten...
en elke keer zag ik haar wegzinken, en donkere dampen uit haar komen.
De derde keer droegen de heilige vrouwen haar weg.
Carlo Saraceni
Ze was bleek, zwak...
als het ware vernietigd en nauwelijks herkenbaar.
Haar tranen vloeiden onophoudelijk.
Ze was volledig getransformeerd...
en zuchtte hartstochtelijk om haar zonden aan Jezus te belijden...
en vergeving te ontvangen.
Toen het onderricht voorbij was...
ging Jezus naar een afgelegen plaats...
waar Maria zelf en Martha Magdalena naar Hem toe brachten.
Ze viel op haar gezicht, huilend aan Zijn voeten, haar haar losjes om haar heen golvend.
Jezus troostte haar.
Toen Maria en Martha zich hadden teruggetrokken, smeekte ze om vergeving...
bekende ze haar talrijke transgressies en vroeg keer op keer: 'Heer, is er nog redding voor mij?'
Jezus vergaf haar zonden, en ze smeekte Hem om haar te redden van een nieuwe terugval.
Hij beloofde dat te zullen doen, gaf haar zijn zegen...
en sprak tot haar over de deugd van reinheid.
Ook over Zijn Moeder, die rein was zonder smet.
Hij prees Maria zeer...
in termen die ik nog nooit van Zijn lippen had gehoord.
En beval Magdalena om zich nauw met Haar te verenigen...
en Haar om advies en troost te vragen.
Giovanni Lanfranco
Toen Jezus en Magdalena zich weer bij de heilige vrouwen voegden, zei Jezus tegen hen: 'Ze is een grote zondaar geweest, maar voor alle toekomstige tijden zal ze het model zijn van boetelingen.'
Magdalena was door haar hartstochtelijke emotie, haar verdriet en haar tranen niet langer als een mens, maar als een schaduw die wankelde van zwakte. Ze was echter kalm, hoewel ze nog steeds stille tranen huilde, die haar uitputten.
De heilige vrouwen troostten haar met vele tekenen van genegenheid, terwijl zij op haar beurt smeekte om vergeving van elkeen. Omdat ze naar Naim moesten vertrekken en Magdalena te zwak was om hen te vergezellen, gingen Martha, Anna Cleophas en Maria de Sufaniete met haar mee naar Damna...
om die nacht uit te rusten...
en de anderen de volgende ochtend te volgen.
[emmerich]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten