Zacharias achtte het onwaarschijnlijk...
dat het pas getrouwde stel op dat moment zo'n grote reis zou ondernemen.
De volgende dag zag ik Elizabeth, onder invloed van dezelfde druk, weer de weg opgaan...
en nu zag ik de Heilige Familie haar tegemoet komen.
Elisabeth was op leeftijd.
Ze was lang, haar gezicht klein en delicaat, en ze droeg iets om haar hoofd gewikkeld.
Ze kende Maria alleen van horen zeggen.
Zodra de Heilige Maagd Elizabeth zag, herkende ze haar en haastte zich om haar te ontmoeten.
Terwijl Jozef opzettelijk terughoudend was.
Maria had de huizen in de buurt van Zacharias' huis al bereikt.
Hun inwoners waren verrukt over haar schoonheid, en vervuld van zo'n eerbied door haar manier van doen, dat ze bescheiden terugdeinsden.
Toen de nichten elkaar ontmoetten...
begroetten ze elkaar vreugdevol met uitgestrekte handen.
Ik zag een licht in Maria, en uit haar kwam een straal, die in Elizabeth binnendrong...
die daardoor wonderbaarlijk opgewonden raakte.
Ze bleven niet lang staan in het zicht van alle toeschouwers...
maar arm in arm liepen ze de binnenplaats op naar de deur van het huis...
waar Elizabeth Maria nogmaals welkom heette.
Jozef ging naar de zijkant van het huis...
en een open gang in, waar Zacharias zat.
Hij groette de bejaarde priester respectvol...
die schriftelijk via zijn tablet reageerde.
Maria en Elizabeth gingen de kamer binnen waar de open haard was.
Hier omhelsden ze elkaar, hielden elkaar in hun armen en drukten wang tegen wang.
Ik zag licht tussen hen in stromen.
Toen was het dat Elizabeth, die inwendig in vlam raakte...
een stap achteruit deed, en met opgeheven handen uitriep:
'Gezegend zijt gij onder de vrouwen! En gezegend is de vrucht van uw schoot!
En hoe komt mij dit toe, dat de Moeder van mijn Heer tot mij komt?
Want zie, zodra de stem van uw groet in mijn oren klonk...
sprong het kind in mijn schoot op van vreugde!
En gezegend zijt gij, die hebt geloofd!
Omdat die dingen zullen worden volbracht...
die door de Heer tot u zijn gesproken.'
Bij deze laatste woorden...
nam Elizabeth Maria mee naar het kleine kamertje dat voor haar was klaargemaakt...
zodat ze kon gaan zitten en rusten.
Het was maar een paar stappen verwijderd van waar ze toen waren.
Maria liet Elizabeths arm los, kruiste haar handen op haar borst...
en sprak goddelijk geïnspireerd haar danklied uit:
'Mijn ziel verheerlijkt de Heer, en mijn geest heeft zich verheugd in God, mijn Heiland.
Omdat Hij de nederigheid van Zijn dienstmaagd heeft gezien.
Want zie, van nu af aan zullen alle generaties mij zalig prijzen.
Omdat Hij Die machtig is, mij grote dingen heeft gedaan, en heilig is Zijn Naam.
En Zijn Barmhartigheid is van geslacht tot geslacht voor hen die Hem vrezen.
Hij heeft macht getoond in Zijn Arm.
Hij heeft de hoogmoedigen verstrooid in de verwaandheid van hun hart.
Hij heeft de machtigen van hun zetel neergehaald, en de nederigen verheven.
Hij heeft de hongerigen met goede dingen vervuld, en de rijken heeft Hij leeg weggestuurd.
Hij heeft Israël, Zijn dienaar, aangenomen, indachtig Zijn Barmhartigheid.
Zoals Hij sprak tot onze vaderen, tot Abraham en tot Zijn zaad, voor altijd.'
Ik zag Elizabeth...
ontroerd door dezelfde emotie...
de hele lofzang met Maria opzeggen.
Daarna gingen ze op lage stoelen zitten.
Op het tafeltje stond een kleine bokaal.
En oh, wat was ik blij! Ik zat er vlakbij en bad de hele tijd met hen.
Ik zag Jozef en Zacharias ook samen.
Ze waren met elkaar in gesprek via het tablet, altijd over de komst van de Messias.
Zacharias was een lange, knappe oude man, gekleed als een priester.
Hij en Jozef zaten samen aan de zijkant van het huis dat uitkwam op de tuin, waar Maria en Elisabeth nu op een kleed onder een hoge, breed uitgroeiende boom zaten.
[emmerich]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten