Alle huwelijkskandidaten van haar vader wijst Émilie af.
Ze zegt dat ze niet zozeer wil intreden, maar wel...
een nieuwe congregatie wel stichten!
Als 'man van de Verlichting',
aanhanger van Rousseau en Voltaire,
is haar vader onverbiddelijk tegen.
Émilie krijgt een verschijning.
Ze ziet Christus, met de bekende 'vijf wonden"
- vooral de wonde in Zijn rechterzijde,
die ontzettend veel bloed verliest.
Moet ik niet méér doen, vraagt ze zich voortdurend af.
Wat wil God van mij? Ben ik wel capabel?
Inderdaad een orde stichten?
Ze wacht 10 jaar.
Tot die 'intuïtie' een 'overtuiging' wordt!
Ze praat er over, met haar pastoor.
Maar die volgt haar niet, ontmoedigt haar zelfs.
Daarom wacht ze hoopvol op een nieuwe priester...
Die laat niet lang op zich wachten.
Het is le curé Mercier!
Hij luistert aandachtig.
En wil haar goed leren kennen.
Dan volgt de erfenis...
die ze ontvangt van haar overleden opa
- dokter Antoine Portal, lijfarts van de Franse koning -
wat ze beschouwt ze als een teken van boven, een startschot...
En met dat geld koopt ze, vlakbij de St.-Pieterskerk, een huis
waarin ze gaat samenwonen met drie gezellinnen.
Zes maanden later zijn het er al 26!
Er wordt veel om hen gelachen in de stad Gaillac.
Émilies vader heeft het er heel moeilijk mee.
Maar zijzelf weet dat dat... erbij hoort.
En opnieuw krijgt ze steun.
Dit keer ook van mensen als Eugénie de Guérin:
adellijk schrijfster, en zus van de dichter Maurice de Guérin.
Er komt een kapel in het huis van de kleine gemeenschap,
die nog steeds geen klooster is.
Maar op 19 maart 1833,
feestdag van de heilige Jozef, en dus onder zijn bescherming,
is het dan eindelijk zover en wordt wel degelijk haar orde gesticht:
de "Sœurs de Saint-Joseph-de-l'Apparition" (SJA) -
Zusters van Sint-Jozef-v/d-Verschijning.
Vijfendertig is Émilie inmiddels.
"Heb geen angst, Jozef, om Maria als uw vrouw te nemen,
want wat verwekt is in haar, komt van de H. Geest"...
(Mt.1:20)
[wiki]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten