'September 1943:
de tanks van de Wehrmacht rollen de Eeuwige Stad binnen.
Zolli verwacht het ergste, maar zijn verwittigingen botsen op het naïef vertrouwen van de verantwoordelijken van de joodse gemeenschap: "In Rome," zo redeneren zij, "zal Hitler het Vaticaan waarvan de invloed zo doorweegt niet durven irriteren. Hij zal het niet wagen de Paus uit te dagen tot een publiek protest tegen een eventuele vervolging. En overigens is het aantal joden in Rome bijzonder klein."
Zolli is beter ingelicht: een katholieke vriend die hij had, en die actief was op de Duitse ambassade in Rome, hield hem op de hoogte van de plannen die de nazi-kopstukken uitwerkten in verband met de joodse bevolking.
Alle gebedsplaatsen moeten gesloten worden: "De gebeden kunnen thuis gezegd worden. Ieder moet bidden waar hij zich bevindt. Uiteindelijk is God overal"... De joden moeten verspreid worden, en men moet er op toezien dat zij niet bijeenkomen, of zich samen verplaatsen.
Hij beseft dat als er niets gebeurt, er een bloedbad zal plaatsgrijpen, wie weet hoeveel joden dat met hun leven zullen betalen... Bovenal, vindt hij, moeten alle dossiers vernietigd worden, en de namenlijst van de synagoge!
"We willen ons gerust toevertrouwen aan de handen van de Heer, want Hij is barmhartig," schrijft Zolli, "maar behoed er ons voor in de handen van de ménsen te vallen!"
Vanaf de avond van 10 september controleert het Duitse leger de stad Rome.
Vermits de helft van het Italiaanse grondgebied zich nu in handen van zijn troepen bevindt, oordeelt Himmler het ogenblik gekomen om van de Italianen te eisen dat zij meewerken aan de ideologie van de Endlösung... Zolli heeft meteen de mogelijkheid om na te gaan hoe ver de bekommernis van de Paus gaat, en hij wordt niet teleurgesteld.
Luitenant-kolonel Herbert Kappler, hoofd van de SS in Rome, heeft van Himmler het bevel gekregen om alle joden bijen te drijven, mannen en vrouwen, kinderen en oude mensen, om hen naar Duitsland te sturen.
Kappler gaat eind van de maand over tot chantage: hij draagt de twee voorzitters van de joodse gemeenschap op binnen de vierentwintig uur vijftig kilo goud te leveren, zoniet zal de hele mannelijke joodse bevolking van de stad onmiddellijk gedeporteerd worden.
De volgende morgen heeft de gemeenschap vijfendertig kilogram goud verzameld.
Er blijft maar één oplossing: naar het Vaticaan gaan...
om de ontbrekende vijftien kilogram te ontlenen.
Een vriend van Zolli, dokter Fiorentino,
brengt de rabbijn met de wagen tot aan een verborgen deur,
want alle uitgangen van het Vaticaan worden door de Gestapo bewaakt.
Zolli wordt naar binnen gebracht als ingenieur, met de opdracht in opbouw zijnde muren te inspecteren. Doodernstig keurt hij de plannen die men hem voorlegt goed...
Daarop begeeft hij zich naar het kantoor van kardinaal-staatssecretaris Maglione, tot wie hij zegt:
"Het Nieuwe Testament mag het Oude niet in de steek laten! Help mij alstublieft! Voor de terugbetaling van de som sta ik borg met mijn persoon, en vermits ik arm ben, zullen joden van over heel de wereld meehelpen om de schuld af te betalen."
Ontroerd zoekt de kardinaal de H. Vader op.
Hij komt terug met de boodschap dat Zolli zich vóór 13u moet aanmelden:
"De kantoren zijn dan verlaten, maar twee of drie bedienden zullen u opwachten, om u het pakket te overhandigen. Er zullen zich geen problemen voordoen."
Maar Zolli komt in de namiddag terug, om de Paus te laten weten dat de gevraagde hoeveelheid goud intussen bijeengebracht is, in het bijzonder dankzij de bijdrage van talrijke katholieke organisaties en parochiepriesters!
Himmler is razend.'
[bron]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten