Al van bij haar terugkeer uit Parijs kreeg Émilie te maken met Toinon,
de kwade huishoudster van het gezin: jaloers, hooghartig, krenkend etc.
Dat werd steeds erger.
Na haar belofte en toewijding, legt Émilie zich toe op armenzorg.
Heel stilletjes, in eigen huis, laat ze mensen op adem komen
en verstrekt ook voedsel.
Toinon verraadt dat aan haar vader,
onder het mom van vies maken van de woning.
Troep die zij naderhand schoon te maken zou hebben...
Haar vader volgt de redening. Roept Émilie bij zich.
"Les aider, c'est encourager la paresse!"...
decreteert hij.
Émilies oplossing: ze laat hen voortaan binnen via de koetsierspoort
Zo hoeven de armen niet meer, vies, door het huis lopen.
Maar de tegenwerking van o.m. Toinon blijft duren.
Gelukkig krijgt ze steun, in die lastige strijd, van haar pastoor.
Tot haar dertigste leeft ze zo met haar familie,
in devotie en zorg voor de armen.
Ze wilde niet trouwen
en gaf er de voorkeur aan zich te wijden aan haar 'religieuze leven',
wat haar vader helemaal niet beviel.
[wiki]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten