'In februari 1857
was Claret door koningin Isabella II teruggeroepen naar Spanje,
die hem tot haar biechtvader benoemde.
Claret woonde o.m., samen met priester Felipe Rovira en page Ignasi Betriu, in het huis van zijn vriend, priester Fermín de la Cruz. Dit huis lag naast het Italiaanse Hospitaal, dat gesloten was. De kerk van het ziekenhuis was het hoofdkwartier van de School van Christus (sinds 1653).
Daar hoorde Claret van 4u tot 12u 's morgens biecht, tenzij hij naar het Koninklijk Paleis moest. Hij hield er conferenties voor de geestelijkheid: elke dinsdagavond kwamen de priesters bijeen om een onderwerp uit de moraal, liturgie of spiritualiteit te bestuderen. Al snel begon hij ook apostolaat te verrichten in verschillende kerken en liefdadigheidscentra in Madrid.
Claret nam eenmaal per week de biecht af van de koningin, meestal heel vroeg, vóór de misviering. Al snel gaf hij de door de koningin gestuurde koets op, en reisde op eigen kracht naar het paleis. Isabel II vroeg hem vaak om de mis te vieren en haar persoonlijk de communie te geven.
Claret geeft ons het volgende commentaar over de koningin:
"Elke dag leest zij het leven van de heilige van de dag, bidt de rozenkrans, woont de mis bij, bezoekt het beeld van de Maagd Maria en ondergaat de heilige sacramenten met grote vurigheid en devotie. Ieder jaar doet ze de Geestelijke Oefeningen wanneer we in La Granja zijn, omdat ze er meer vrije tijd heeft. Ze wordt nooit moe van goede dingen. Ze is ook zeer liefdadig, geeft veel, en met grote welwillendheid..."
Vanaf hun eerste ontmoeting,
vroeg de koningin hem om de leraar van Infanta Isabel te worden.
Elke maandag keerde Claret terug naar het paleis en gaf het meisje catechismuslessen. Bij sommige gelegenheden woonden Isabel II en haar man de lessen bij.
In 1859 begon ook de Infanta bij hem te biechten. In 1862 gaf Claret haar de eerste communie. Hij bleef de spirituele leider van de Infanta tot haar huwelijk met prins Cayetano de Borbón op 13 mei 1868.
In 1868 werd de koningin door een nieuwe revolutie van de troon gestoten en met haar familie in ballingschap gestuurd. Clarets leven was eveneens in gevaar, dus vergezelde hij haar naar Frankrijk.
Dit gaf hem de gelegenheid om het evangelie in Parijs te verkondigen. Hij verbleef een tijdje bij hen en ging vervolgens naar Rome, waar hij werd ontvangen door paus Pius IX.
Hij zette zijn volksmissies en de verspreiding van boeken voort, waar hij ook ging, en vergezelde het Spaanse hof.
Toen Isabella de nieuwe, wereldlijke regering van het verenigde Italië erkende,
verliet Claret het hof en haastte zich om zijn plaats naast de paus in te nemen.
Op diens bevel keerde hij echter terug naar Madrid
met de bevoegdheid om de koningin te ontslaan
van de censuur die haar was opgelegd.'
[wiki]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten