'Het concentratiekamp zat in de laatste maanden van zijn bestaan, overvol met gevangenen. Terwijl er in 1941, toen de kapel werd gebouwd, 5.000 mensen gevangen zaten, was dat aantal in 1945 gestegen tot meer dan 30.000, die in extreem krappe omstandigheden moesten leven.
De kapel bood nu slechts plaats aan 100 mensen. Daartoe werd de ruimte gescheiden door een groot gordijn.De ene helft was gereserveerd voor de kapel, de andere was overdag een werkkamer (waar tentzeilen werden genaaid) en 's nachts een slaapplaats voor de priesters, in dekens op de kale vloer.
Bijgevolg waren er bijna altijd geestelijken aanwezig in de kapel-kazerne, biddend tijdens het werk en, om zo te zeggen, ook biddend tijdens het slapen.
De zalige pater Giuseppe Girotti was altijd druk bezig met naaien in de kapel.
Hij had een grote liefde voor de Heilige Maagd Maria.
Naar verluidt moest hij knoopsgaten en knopen naaien
op de jassen van medegevangenen.
Hij zat te bidden en te werken in een hoek van de kapel,
met uitzicht op het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Dachau.
"Hij bad tijdens het naaien!" herinnerde Don Dalmasso zich.
"Hij was een dominicaan uit Turijn, hij had veel gestudeerd,
hij had zich verdiept in het onderwerp, hij specialiseerde zich in de studie van de H. Schrift,
en daarom had hij enkele jaren in Jeruzalem doorgebracht,
als leerling van een beroemde bijbelgeleerde...
Toen hij naar Turijn kwam, gaf hij uiteraard les in de H. Schrift,
aan de theologen van Turijn, zowel van de orde, als van andere religieuze congregaties.
Toen ontstond er een misverstand; ze namen hem deze taak af, vlak voor de oorlog.
Hij was ook zeer betrokken bij liefdadigheid en het helpen van anderen.
Hij sloot vriendschap, juist omdat hij een groot kenner van de Schrift was,
met een Joodse professor, Iona, uit Turijn, en hielp hem om..."
Giuseppe Girotti werd omgebracht
met een benzine-injectie.'
[bron]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten