'Vanaf eind 1940
werden de geestelijken gehuisvest in de blokken 26, 28 en 30, geïsoleerd van andere gevangenen.
Vanaf januari 1941
werd in blok 26 een kapel ingericht.
Veel geestelijken zagen dit als een antwoord op gebed en een bewijs van Gods kracht.
Vanaf september 1941
werden de Duitstalige geestelijken van de anderen gescheiden. Alleen Rijksduitse geestelijken werden in blok 26 gehuisvest, terwijl andere nationaliteiten, met name Poolse priesters, in de blokken 28 en 30 werden gehuisvest. Vanaf dat moment mochten alleen Duitse geestelijken de kapel betreden.
In de kapel van blok 26, gelegen in de eerste 10m van het blok tegenover de kampstraat, vierden ze dagelijks de Heilige Mis om hieruit kracht te kunnen putten en met Christus hun kruisweg te kunnen lopen in toewijding aan God.
Het altaar stond ongeveer op de plaats waar nu Steen 26 staat. Hier werden gebeden opgedragen voor het tabernakel en werden de noden van de wereld, zowel binnen als buiten het kamp, voor God gebracht.
In het kamp van de goddeloosheid was Jezus Christus waarlijk sacramenteel aanwezig en een grote troost voor eenieder. De ochtendmis was een grote bron van kracht. Van hieruit werd de Heilige Communie in het geheim het kamp binnengebracht, vooral naar de zieken.
Het beeld van de Maagd Maria, dat nu in de Karmelkerk staat, stond hier ook. De geestelijkheid noemde het liefkozend Onze-Lieve-Vrouw van Dachau en vereerde het als een beeld van een bedevaartskerk.
[bron]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten