Melchisedech werd beschouwd als een profeet...
als een leraar, als een wezen uit een hogere sfeer, bij wie alles lukte.
Er waren in die tijd, en ook later, veel van dergelijke verschijningen van wezens van een hogere orde. Ze waren voor de mensen van die tijd net zo vertrouwd als de engelen in de tijd van Abraham. Maar duivelse verschijningen kwamen ook veelvuldig voor, net zoals valse profeten opstonden aan de zijde van de ware.
-
Het vertrek van het Semitische ras uit Babylon vertoont enige gelijkenis met dat van de Israëlieten uit Egypte, hoewel de eersten lang niet zo talrijk waren als de laatstgenoemden.
Van de Samanenses die Melchisedech in Palestina vestigde, zag ik lang voor de komst van Abraham drie mannen op de zogenaamde Broodberg, in de buurt van Thabor.
Ze woonden in grotten. Ze hadden een bruinere huidskleur dan Abraham, en waren gekleed in huiden. Ze bonden een groot blad op hun hoofd om ze tegen de zon te beschermen. Hun leven, gemodelleerd naar dat van Henoch, was een heilig leven.
Hun religie was eenvoudig, hoewel vol mysterieuze betekenissen, en ze hadden visioenen en openbaringen die ze gemakkelijk konden interpreteren. Hun religie leerde dat God zich met de mens zou verenigen, en voor die vereniging moesten ze zich op alle mogelijke manieren voorbereiden.
Ze brachten ook offers. Een derde deel van hun dagelijkse toelage stelden ze bloot aan de zon, hetzij om erdoor te worden verteerd, of misschien ten behoeve van andere behoeftige wezens. Dat dat laatste het geval was, zag ik ook.
Deze mensen leefden vrij eenzaam, afgezonderd van de rest van de inwoners van het land. De laatstgenoemden waren nog niet talrijk en woonden her en der verspreid in woningen gebouwd in de stijl van versterkte tentensteden.
Ik zag die drie mannen door het land trekken...
putten graven, bossen kappen en de fundamenten leggen voor volgende steden.
Ik zag ze de boze geesten uit de lucht rond hele streken verdrijven, en ze verbannen naar andere plaatsen, naar arme, moerassige, mistige districten. Ik zag opnieuw dat de boze geesten zulke ellendige verblijfplaatsen verkiezen. Ik zag deze mannen vaak met hen worstelen.
Eerst vroeg ik me af hoe steden konden ontstaan waar ze stenen legden, die zo snel overwoekerd raakten, en toen kreeg ik een ander visioen waarin me een aantal plaatsen werd getoond die op deze plekken waren gebouwd.
Bijvoorbeeld Saphet, Bethsaïda, Nazareth (waar die drie mannen werkten op de plek waar later het huis stond waarin de engel de boodschap aan Maria overbracht), Gathepher, Sephoris (in de streek bij Nazareth, waar later het huis van Anne stond), Mageddo, Naim, Ainon, de grotten van Bethlehem en Hebron. Ik zag ze ook Machmethat oprichten, en vele andere plaatsen die ik nu ben vergeten.
-
Ik zag ze elke maand samenkomen op deze berg...
waar Melchisedech een groot vierhoekig brood brak (drie voet in het vierkant misschien, en redelijk dik)...
in talloze kleine stukjes die hij onder hen verdeelde.
Het brood had een bruine kleur en was in de as gebakken.
Ik zag dat Melchisedech altijd zonder metgezel naar hen toe ging.
Soms droeg hij het brood heel luchtig, alsof het boven zijn hand zweefde.
En opnieuw toen hij de berg naderde, zag ik het als een last op zijn schouders.
Ik denk dat hij deze voorzorgsmaatregel nam toen hij hen benaderde...
zodat ze hem als een gewone man zouden beschouwen.
Toch begroetten zij hem met grote eerbied en knielden voor hem neer.
Hij leerde hen wijnstokken te planten op Thabor.
Hij gaf hun ook allerlei zaden...
die ze in vele delen van het land verspreidden, en die daar nu in het wild groeien.
Ik zag deze mensen elke dag een stuk van het brood afsnijden met de bruine schoppen die ze op het werk gebruikten. Ze aten ook vogels, die in groten getale op hen af vlogen.
Ze hadden feestdagen en ze kenden de sterren. Ze vierden de achtste dag met gebed en opoffering, ook enkele dagen in de loop van het jaar.
-
Ik zag ze ook talloze wegen maken...
door het nog steeds woeste land naar de plaatsen waar ze funderingen hadden gelegd, putten hadden gegraven en zaad hadden gezaaid. Dit deden ze zodat de mensen die na hen kwamen, door deze wegen te volgen, nederzettingen konden maken in de buurt van de bronnen en vruchtbare plaatsen die voor hen waren voorbereid.
Ik zag deze drie mannen tijdens het werk vaak omringd worden door menigten boze geesten die ze konden zien. Ik zag deze geesten, door gebed en het woord van bevel, verbannen naar moerassige woestenijen. Ze vertrokken onmiddellijk en de mannen gingen rustig verder met hun werk, opruimen en zuiveren.
Ze legden wegen aan naar Kana, Mageddo en Naïm, en op deze manier bereidden ze de geboorteplaats van de meeste profeten voor. Ze legden de fundamenten van Abelmahula en Dothain en groeven de prachtige baden in Bethulia uit.
Melchisedech zwierf nog steeds alleen en als vreemdeling door het land.
Niemand wist waar hij woonde.
De drie Samanenses waren oud, maar nog steeds erg actief.
Op de plek van de Dode Zee en in Judea bestonden al steden.
Er waren er ook meer naar het noorden, maar nog geen in de centrale regio's.
De Samanenses groeven hun eigen graf en strekten zich er soms in uit.
Een maakte het zijne in de buurt van Hebron, een ander op Thabor...
en de derde in de grotten niet ver van Saphet.
Ze waren in zekere zin voor Abraham wat Johannes voor Jezus was. Ze zuiverden het land, ze bereidden het land en de wegen voor, ze zaaiden goede vruchten en ze brachten water voor de leider van Gods volk.
Maar Johannes bereidde het hart voor op boetedoening en op een tweede geboorte in Jezus Christus. De Samanenses deden voor Israël wat Johannes deed voor de kerk. Ik heb zulke mannen ook op andere plaatsen gezien, waar ze door Melchisedech waren geïntroduceerd.
[emmerich]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten