Bij het uitbreken van WOI...
wordt Edward gemobiliseerd als brancardier.
In Bornem trekt hij zijn militair plunje aan, maar onder het soldatenuniform bewaart hij zijn cingel ten teken van onvoorwaardelijke trouw aan zijn priesterideaal.
Hij wordt naar Namen gestuurd als begeleider van de voerman van een paardenwagen voor gewonden. Op 23 augustus wordt zijn compagnie de pas afgesneden door de Duitsers. In allerijl proberen de Belgen te ontkomen in de richting van Philippeville. Edward laat zijn plaats op de bok over aan een priester-brancardier, terwijl hij zelf naast de wagen gaat lopen.
De dag daarop gaat de vlucht verder naar Chimay. In het dorpje Bourlers zakt Edward, totaal uitgeput, ineen. Een onderwijzer op rust ontfermt zich over hem, en brengt hem onder bij de plaatselijke zusters.
Korte tijd later...
kan Edward zijn intrek nemen in de pastorie van Bourlers bij de goede pastoor Castelain.
Daar wacht onze seminarist een nieuwe stap vooruit in zijn spirituele opgang : de ontdekking van de Z. Antoine Chevrier (1826-1879), een Franse priester, oprichter van het Institut du Prado, van wie de pastoor hem het leven laat lezen.
Edward is geestdriftig over die priester die in alles leerling van Christus wilde zijn en die heel concreet de grootste armoede beoefende.
-
Met grote blijdschap neemt Edward het aanbod aan...
om de kinderen van Bourlers voor te bereiden op hun plechtige heilige communie.
Hij werkt grondig en stuurt voortdurend bij op basis van zijn ervaringen: 'Tijdens de voorbereiding de leerstof beter aflijnen... Geen halve antwoorden aanvaarden... Meer rekenen op het werk van de genade dan op het natuurlijk effect van de eigen woorden...'
Ongetwijfeld krijgt zijn roeping van catechist hier gestalte: 'De kleinen vragen brood; welnu, ik zal de kleinen niet hongerig laten door mijn schuld, maar met liefde zal ik ze dragen aan het hart, ze koesteren en ze voeden. Ja, ik zal u Christus leren zien in alle gebeurtenissen, ellenden en zoetheden.'
-
Eind november wordt de toestand te gevaarlijk.
De Duitse bezetting begint zich te organiseren, men fronst de wenkbrauwen bij de aanwezigheid van twee geestelijken in zo’n kleine parochie. Edward vertrekt en bereikt na een lange tocht zijn geboortestad, waar men hem dood waande! Op het feest van OLV Onbevlekt Ontvangen is heel de familie op post in de mis om God te bedanken.
[bron]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten