edward poppe 3

"Als hij veertien jaar is, in 1904... 

wordt Edwards roeping concreter. 

Hij schrijft daar, tien jaar later, in zijn geestelijk dagboek over: 'Plots ben ik gaan trillen van verwondering en vreugde, als ik Uw vinger en Uw oog op mij gericht voelde, en ik vol blijdschap mijn naam door U hoorde roepen...

Korte tijd daarna hoort hij dat zijn vader van plan is het aanpalende huis te kopen om de bakkerij te vergroten, terwijl hij zelf moet gaan studeren voor banketbakker. Hij neemt zijn moed in beide handen en deelt zijn ouders zijn verlangen om priester te worden mee. 

Zij aanvaarden, wat voor hen een groot offer is, maar op één voorwaarde, die vader klaar en duidelijk formuleert: hij moet een goede priester worden, een redder en trooster van armen en ongelukkigen, geen dienaar van de rijken.

Edward gaat naar het Kleinseminarie van Sint-Niklaas in september 1905. 

Op het moment waarop de gezondheid van zijn vader snel achteruitgaat. 

Desiré Poppe sterft op 10 januari 1907, en laat een weduwe van 43 jaar achter, met acht kinderen tussen 3 en 20 jaar oud... Edward is bereid zijn studies stop te zetten, maar zijn moeder wil dat niet.

In die jaren geeft de beproeving Edward een grote rijpheid, zonder dat hij ook maar iets verliest van zijn joviale karakter. Hij verdraagt alle moeilijkheden, hij begrijpt dat hij het offer van zijn familie waardig moet zijn. Hij legt zich dus toe op het werk, hij is vroom en spant zich in om de deugden te verwerven die hij nodig heeft.

We moeten ook vermelden dat hij vanaf zijn vijftien jaar lid is van het Algemeen Katholiek Vlaams Studentenverbond, waarvan het doel de katholieke, morele en culturele vorming van de Vlaamse jeugd is, volgens het devies: Alles voor Vlaanderen, Vlaanderen voor Kristus. 

Edward is daar geestdriftig over. Er is bij hem al op heel jonge leeftijd een waarachtige bezorgdheid voor het welzijn van het volk, die niet kan losgekoppeld worden van zijn geloof. Hij ziet scherp dat de armste sociale klasse van zijn volk zich verwijdert van de Kerk... om maatschappelijke en economische redenen: de miserie, de uitbuiting, het feit dat men hen wegtrekt van de nochtans zo katholieke Vlaamse cultuur om hen te verfransen... in de geest van de Franse Revolutie! 

Hij is ervan overtuigd dat zijn volk een onderlegde elite nodig heeft, die in de eerste plaats overtuigd katholiek is. Wanneer hij aangesteld wordt tot voorzitter van de sectie Temse van het AKVS, benadrukt hij tegenover zijn medeleden de noodzaak van de religieuze praktijk. Vlaming zijn betekent een goede katholiek zijn. Voor Edward horen die twee onverbrekelijk samen."

[bron]