Francisca Javiera del Valle ['uit de vallei']...
werd op 3 december 1856 in het noorden van Spanje geboren...
in Carrión de los Condes, hemelsbreed ongeveer tachtig kilometer oostelijk van León.
Ze heeft daar heel haar leven gesleten, verdiende de kost als naaister en stierf daar in 1930, op de leeftijd van drieënzeventig jaar in het Karmelietessenklooster.
In haar leven kunnen we drie verschillende perioden onderscheiden.
Tot haar vierentwintigste jaar, leidde ze precies het leven van ieder ander arm meisje in een Spaanse stad omstreeks het midden van de 19e eeuw. Van 1880 tot 1918 naaide zij met toewijding en in een geest van grote offerbereidheid voor de paters Jezuïeten in Carrión de los Condes achtereenvolgens in hun ateliers bij de Heilig Hartschool, in het noviciaat en bij de Apostolische School.
Dit waren lange jaren van vervelend werk, ogenschijnlijk geestdodend en dikwijls vol pijnlijke vernederingen, maar gewoonlijk verweven met diepe gevoelens van intense vreugde, wat kenmerkend is voor een innerlijk leven dat even rijk is aan verheven zielsverrukkingen als aan de alledaagse sleur van harde arbeid in stilzwijgendheid.
Dit was ook de periode waarin Francisca Javiera del Valle het merendeel en ongetwijfeld ook de belangrijkste van haar vele werken schreef, in gehoorzaamheid aan haar biechtvader.
Tegen het eind van haar leven...
toen ze al boven de zestig was en zich had teruggetrokken van haar naaiatelier, waarbij ze zonder protest zelfs van haar naaimachine afstand had gedaan, besloot ze naar Mexico te gaan met een groep zusters van het Kruis die zich voorbereidden op een terugkeer naar hun land toen daar de vervolgingen hun hoogtepunt bereikt hadden. Maar deze zusters vertrokken zonder haar.
Toen dacht ze erover met andere Mexicaanse zusters te gaan, en wel met de zusters van de Onbevlekte Ontvangenis. Tenslotte bleef ze toch in haar woonplaats, waar ze een lapje grond bewerkte dat ze had gehuurd om in haar onderhoud te voorzien. Ze volgde in generlei vorm een religieuze leefregel in de zin van het canoniek recht.
Als de verslagen die Francisca Javiera del Valle heeft gemaakt van de voortdurende mystieke verschijnselen die zij in haar geestelijk leven heeft ervaren, ooit op de juiste manier en volledig gepubliceerd worden, dan beschikt de theologie over een buitengewoon belangrijk document.
Die verslagen bevestigen namelijk de extases, de visioenen, de mystieke gesprekken en de vervoeringen die zich talloze malen hebben voorgedaan. Bovenal bevestigen zij dat de schrijfster voortdurend en in het verborgene op heldhaftige wijze de deugd beoefend heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten