"Op de pastorie worstelt Edward ondertussen met een gewetensprobleem.
Pastoor Van der Mijnsbrugge houdt van een goedgevulde tafel, een glas wijn en een heerlijke sigaar; hij verwacht van zijn onderpastoor dat die meedoet met de tradities van het huis. Maar de jonge Poppe wil trouw blijven aan zijn voornemen om een radicale armoede na te streven... Mag de weide van de herder beter zijn dan die van de schapen?
Al na twee weken op Sint-Coleta noteerde hij voor zichzelf: 'Ik zal nooit meer een vroom en heilig priester zijn als ik toestem in de heersende gewoonten. Ik ben slechts eenmaal onderpastoor op Sint-Coleta, slechts eenmaal neem ik gewoonten aan voor altijd.'
Het is de radicale jezuïet pater Maurits Claeys-Bouuaert die Edward de weg wijst: 'Een echt priesterleven is nooit burgerlijk.' Dus: de harde weg van de ascese, zoals Sint-Ignatius die predikte. Wees radicaal, een priester is een teken van tegenspraak, beoefen de geest van armoede.'
De pastoor neemt het niet in dank af dat Edward vriendelijk maar beslist weigert om mee wijn te drinken of te roken. De oude man ergert zich steeds meer aan zijn onderpastoor. Die tederheid, die tevredenheid die Edward altijd uitstraalt...
Wat de emmer doet overlopen is echter zijn armoede: hij geeft alles wat hij bezit weg, zelfs de meubels van de kamer die hij op de pastorie betrekt! Overigens zijn al die ziekenbezoeken in de socialistische wijken gevaarlijk, vindt de parochieherder: die sukkelaars zijn tot alles in staat, ze zouden zelfs de eer van een priester in het gedrang kunnen brengen.
Kortom, het enthousiasme van de pastoor is niet groot.
En Edward moet heel wat vernederingen slikken.
De vele activiteiten én de gespannen atmosfeer putten Edward Poppe uit.
Het is vanaf die tijd dat hij het voorgevoelen heeft dat hij niet lang zal leven.
Hij blikt omhoog naar het Kruis en omarmt het met liefde. Sacerdotium crux et martyrium, pax et gaudium: 'het ware priesterschap betekent kruis en martelaarschap, maar precies daarin zal de echte man Gods vrede en vreugde vinden.'
Zeker, Jezus, dat is voor mij, dat is mijn toekomst. Wie het doel wil, wil de middelen. O Jezus, gij weet het, ik wil het doel. Ik denk aan niets anders. Zielen doen opstaan, doen herleven, niet doen voort kruipen maar wakker maken, opwekken, sterken en voortstuwen naar U, in Uwe wegen... Als de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen'...
Bij het begin van het nieuwe jaar, schrijft Edward in zijn geestelijk dagboek een 'liefdesverklaring' aan Vrouwe Armoede neer: 'Vol vreugde heet ik U welkom, zowel aan tafel als op de strozak ! Chevrier, Vianney, Allemand... hoe goed hebt gij het begrepen, gij die echt mannen van God waart ! Er zijn priesters nodig die de mensen in hun passiviteit treffen door hun ongezouten armoede. Er zijn 'getuigen' nodig, 'stemmen die roepen', 'bazuinen'! Niets verkondigt Christus beter dan onthechting en armoede.'"
[bron]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten