Toen in 1921 de Karmel van Aalst...
een stichting in Herentals overwoog...
had de pastoor van Leopoldsburg de zusters uitgenodigd om naar zijn parochie over te komen: waar kon een Karmel beter gevestigd worden dan op een plaats die, zo dicht bij de legerbarakken, door zonde en bederf bedreigd werd? De provinciaal van de orde kon op dat moment geen groen licht geven, maar hij beloofde het gedane verzoek niet uit het oog te verliezen.
De gunstige gelegenheid deed zich het jaar daarop voor. Bij een viering in de karmel van Sint-Niklaas, waarop de nieuwe provinciaal aanwezig was, kwam het plan ter sprake om de orde verder uit te breiden in Vlaanderen. Misschien was Oostende een goede locatie? 'Nee, niet Oostende', reageerde pater Corsini. 'Wat te denken van Leopoldsburg? De pastoor daar wenst niets liever.'
De karmelietessen van Sint-Niklaas...
maakten kennis met priester Poppe toen hij in de zomer van 1923 bij hen een conferentie kwam geven. Het besef dat zo’n heilig man in Leopoldsburg hun buur zou zijn – 'Een heilige vormt toch andere heiligen', zeiden de zusters onder elkaar – maakte dat er snel overeenstemming werd bereikt over de locatie voor de nieuwe stichting.
Edward vernam van het plan in een brief van de priorin, moeder Teresia-Jozef van het Kind Jezus, die hij goed kende en met wie hij een regelmatige correspondentie onderhield. Meteen was hij voor het idee gewonnen.
'Komt spoedig en laat deze post van toewijding niet aan anderen over', schreef hij terug. 'Komt hier werken voor het Rijk van Jezus, voor de triomf van zijn Eucharistisch Hart. Komt hier de rol vervullen van middelaressen, waartoe de Middelares van Alle Genaden u uitnodigt.'
Op 22 april 1924 zullen zeven karmelietessen in Leopoldsburg hun intrek nemen in een eerste, pover onderkomen: het vroegere tuchthuis voor gestrafte soldaten. Later zal men voor hen een echt klooster bouwen.
[bron]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten