zondag 28 september 2025
edward james 4
Het is het verhaal van Joseph Smith, de jonge hoofdhovenier van een groot Engels landgoed, die er niet in is geslaagd de eerste prijs te winnen op een bloemententoonstelling in Londen... voor het eerst een symfonie van Beethoven hoort, naar huis gaat met de knorrige oude huishoudster van het statige landhuis, de middernachtelijke uren doorbrengt met dwalen door de sombere gangen van het grote huis... en, vlak voor zonsopgang, met emoties gevormd door de - voor hem - overweldigende gebeurtenissen van die dag, God ziet... en met Hem spreekt... te midden van de bloemen van zijn geliefde tuin.
Maar deze summiere schets geeft niet eens de werkelijke betekenis van het boek weer. Dit is, in zeer duidelijke zin, een 'testament voor modernen'. Door de heldere blik en ongekunstelde maar scherpzinnige geest van de tuinier, ziet de lezer de futiliteit, nutteloosheid en absurditeit van een groot deel van de moderne samenleving. En krijgt hij een glimp te zien van wat het leven zou kunnen en moeten zijn.
Noch 'religieus', noch 'filosofisch' in welke orthodoxe zin ook, is De Tuinier Die God Zag zowel inspirerend, als tot nadenken stemmend. Een boek waarvan de kracht hoofdstuk na hoofdstuk toeneemt, en waarvan het lezen een échte en unieke ervaring is."
[bron]
edward james 3
zaterdag 27 september 2025
leonora carrington
vrijdag 26 september 2025
edward james 1
donderdag 25 september 2025
caterina vigri 7
caterina vigri 6
'Catharina had een bijzonder intens gebedsleven.
En zoals zovele kloosterlingen en heiligen bad zij o.m. voor zielen in het vagevuur.
Maar...
ze beval haar medezusters ook stellig aan om...
net zoals ze zelf deed, dézen op hun beurt om intercessie te verzoeken!
Ze beweerde dat zijzelf nooit iets aan vagevuurzielen had gevraagd zónder iets te ontvangen.
Sterker nog, ze zei dat haar vaak vergeefs werd gegeven wat ze aan heiligen vroeg.
Op een dag werd in het klooster het verhaal verteld
van een ter dood veroordeelde die na zijn veroordeling bleef godslasteren
en zelfs om tussenkomst van de duivel riep.
Daarop besloot Catharina voor het Allerheiligste Sacrament te bidden,
en voor deze man bekering af te smeken.
Terwijl ze nog aan het bidden was...
hoorde ze al deze woorden komen uit het Tabernakel:
"Dat kan Ik jou niet weigeren. Ik wil dat deze ziel gered wordt!"
Meteen daarna schreef ze brieven aan deze gevangene,
waarin ze hem vertelde wat hij precies moest doen
om zich voor te bereiden op zijn terechtstelling.
En de man bekeerde zich inderdaad,
en stierf, naar men haar later vertelde, tijdens de executie
met enkel nog de naam van Jezus op de lippen.
Geen duivel meer, geen godslastering...'
[bron]
caterina vigri 5
Vele gelovigen hebben Catharina's ongeschonden lichaam bezocht.
Sommigen van hen inmiddels ook zelf heiligen geworden:
H. Thérèse van Lisieux, H. Don Bosco, H. Leopold Mandić...
Koningin Isabella van (het toen nog koninkrijk) Napels
liet na haar bezoek haar kroon achter, aan de voeten van Catharina.
Een kopie daarvan is in het heiligdom nog steeds te zien.
Want het origineel... is geroofd door Napoleon.
Talrijke gebeden werden verhoord,
talrijke wonderen vonden plaats.
Tot en met een verrijzenis...
van drie gestorven kinderen.
Maar ook vóór Catharina's overlijden al...
waren er vele wonderbaarlijke genezingen en opmerkelijke visioenen.
Toen ze Catharina ontsloeg om overste te worden in het nieuwe klooster in Bologna,
zei de abdis van Ferrara dan ook niet voor niks tegen de autoriteiten van die stad:
"Weet dat ik jullie een tweede Heilige Clara meegeef!"
Een zekere kerstavond bijvoorbeeld,
toen Catharina haar overste had gevraagd of ze tijdens de nacht een wake mocht houden,
verscheen, terwijl zij het Ave Maria bad, de Maagd Maria plots voor haar,
en gaf haar het Jezuskind in de armen.
En Catharina schilderde Hem daarna...
precies zoals ze Hem die nacht gezien had.
In de tijd dat ze nog portierster was aan de kloosterpoort in Ferrara,
zou ze dan weer vaak bezocht zijn door een 'pelgrim'.
Die haar altijd andere verhalen vertelde,
over de plaatsen in het Heilige Land
alsof hij er zelf had gewoond.
De laatste keer dat hij haar ontmoette bij de poort,
liet hij haar een kopje en een schaaltje achter,
waaruit het kind Jezus zou hebben gegeten.
Dat schaaltje wordt nu bewaard in Bologna.
Het kopje nog steeds in Ferrara.
Want later, door een visioen dat ze kreeg,
vernam Catharina dat deze pelgrim Sint-Jozef was geweest.
En ook deze beide voorwerpen verspreidden toen...
een bijzondere geur!
Heel bekend is ook de wonderbaarlijke genezing van een medezuster.
Die op een dag in de tuin aan het werk was, schoffelde en hakte...
en per ongeluk haar eigen voet volledig afsloeg.
Dus werd Catharina erbij geroepen!
Zij nam de voet, maakte een kruisteken,
en zette hem gewoon weer vast.
Genezen!
Of nog, het wonder van het brood!
Catharina bakte regelmatig brood voor de kloosterlingen.
Net had ze het geknede deeg in de oven gezet, of ze hoorde de bel luiden:
pater Francesco di Sarteano was in het klooster aangekomen, om er te preken.
Catharina maakte andermaal het kruisteken, zei tot het brood: "Ik laat je over aan mijn Jezus"...
en ging luisteren naar de preek, die vier uur duurde...
Het brood had dus, bij terugkeer, verbrand moeten zijn.
Maar in plaats daarvan was het klaar om gegeten te worden, en geenszins verbrand.
Dit wonder werd verderverteld als het "wonder van gehoorzaamheid"...
Dag en nacht ging Catharina door met bidden,
en dit putte haar fysiek uit.
Ze kon niet meer...
Toen verscheen haar de heilige aartsbisschop Thomas Becket.
Hij liet haar zien dat ze minder moest bidden, en meer moest rusten,
zodat haar lichaam het noodzakelijke evenwicht kon bewaren
om het intense gebedsleven dat ze wilde leiden
ook vól te houden.
caterina vigri 4
In de eerste dagen na haar begrafenis...
werden de medezusters die bij Catharina's graf kwamen bidden, verrast door de geur van bloemen en kruiden die er hing, terwijl er niets groeide op die begraafplaats, dus de enige bron kon alleen het lichaam van de heilige zelf zijn.
Er werd een ongebruikelijk besluit genomen:
om zeker te zijn, zou men haar opgraven!
En achttien dagen na haar dood...
trof men het inderdaad, aldus de ooggetuigen, ongeschonden aan:
een "corpo incorroto"... incorrupt lichaam...
op geen enkele wijze al vergaan!
De nonnen hadden gelijk:
de heerlijke geur verspreidde zich en kwam uit haar lichaam.
En hij verspreidde zich later doorheen het hele klooster
en trok uiteraard parochianen en vele anderen aan.
Er werd daarom besloten
om dit onsterfelijke lichaam (toen nog niet zo donker amberkleurig als vandaag) op elke 9e maart, haar sterfdag, door de tralies aan bezoekers te laten zien. Twaalf jaar later werd zij - net als Maria in haar aspect van Sedes Sapientia, Bron der Wijsheid - permanent op een troon geplaatst, waardoor de verering... nog toenam!
Tot op heden zit (!!) het lichaam van Sint-Catharina de Vigri op een vergulde troon achter glas, omringd door de altviool waarop ze zo graag speelde, het brevier waarin ze haar miniaturen tekende, en enkele van de schilderijen die nog van haar bewaard zijn gebleven.
Want niet alleen fungeert zij als bron, als 'Zetel', van wijsheid...
Ze werd tegelijk ook beschermheilige van alle kunstenaars!
Haar lichaam zou geen enkele behandeling hebben ondergaan!
Alleen de vingers werden gedeeltelijk bedekt met was, om de schade te herstellen die ze hadden opgelopen door contact met de handen van gelovigen toen het lichaam nog vrijelijk (niet achter glas) werd tentoongesteld.
Meer dan zeventig jaar lang groeiden in het begin nog haar nagels en hoofdhaar aan, als die van een levend persoon, en die werden dan ook regelmatig bijgeknipt. Dat gebeurt nu niet meer.
Maar het lichaam, vandaag gekleed in een modern clarissenhabijt dat verschilt van het habijt uit de tijd van de heilige zelf, scheidt nog wel een heldere vloeistof af die van tijd tot tijd de gewaden opnieuw doordrenkt. Waardoor de nonnen die dan telkens weer moeten verwisselen.
Vertellen zij althans de bezoekers.
caterina vigri 3
woensdag 24 september 2025
caterina vigri 2
In 1426,
na de executie door Niccolò III van zijn jonge vrouw Parisina (°1404),
wegens overspel met haar stiefzoon, zijn zoon, Ugo d'Este (°1405),
verliet de dertienjarige Catharina het hof in Ferrara...
en sloot zich aan bij de lokale lekengemeenschap van begijnen
die een semi-religieus leven leidden volgens de regel van Augustinus.
De vrouwen waren echter verdeeld over de vraag...
of ze zich niet liever aan de regel van de Franciscanen moesten houden,
wat uiteindelijk ook - mede onder invloed van Catharina - zou gebeuren.
Want in 1431 (toen zij 18j. oud was)
ging het hele begijnhof op in het klooster
van de Observante Clarissen van Corpus Domini in Ferrara,
dat mede door deze impuls groeide van 12 vrouwen in 1431
tot 144 vrouwen aan het einde van de 15e eeuw.
Catharina woonde daar het grootste deel van haar leven (1431-1456),
en diende er o.m. als portierster en novicenmeesteres.
Ze werd een toonbeeld van vroomheid,
verrichtte wonderen en kreeg meerdere visioenen:
van Christus, de Maagd Maria, Thomas Becket, Sint-Jozef...
én van toekomstige gebeurtenissen, zoals de Val van Constantinopel in 1453.
Ze schreef verhandelingen, preken, lofzangen en gedichten...
kopieerde en illustreerde haar eigen brevier...
schilderde, musiceerde...
en werd in 1455 (43 jaar oud) verzocht
- toen al opgemerkt omwille van haar veelzijdigheid en heiligheid,
zowel door de franciscanen als door de stadsautoriteiten van Bologna -
om bij hén abdis te worden van een nieuw op te richten klooster,
eveneens onder de naam Corpus Domini.
En zo verliet Catharina Ferrara,
in juli 1456, met twaalf zusters, om die nieuwe gemeenschap stichten,
en ze bleef er zeven jaar lang overste, tot haar overlijden,
op 9 maart 1463 (50 jaar oud).
Zes jaar later al, in 1469,
schreef medezuster Illuminata Bembo haar biografie.
En ontwikkelde zich rondom 'de heilige' een sterke lokale
en spoedig zelfs internationale cultus.
In de jaren 1520, zo'n 60 jaar na haar dood, werd ze zalig verklaard.
En in 1712 - ca. 250 jaar na overlijden - ook officieel heilig.
Door paus Clemens XI.
[wiki]
caterina vigri 1
Caterina (de') Vigri...
Santa Caterina da Bologna...
of nog de heilige Catharina van Bologna (1413-1463)...
was de dochter van Benvenuta Mammolini uit Bologna, haar moeder,
en Giovanni Vigri, haar vader, een notaris die werkte voor Niccolò III d'Este,
de markies van Ferrara, stad 50km ten noorden van Bologna.
Ze groeide op aan het hof van Niccolò III (°1383)
als hofdame van diens jonge vrouw Parisina Malatesta (°1404)
en geraakte zo ook -levenslang- bevriend met zijn -onwettige- dochter Margherita (°1411).
Catherina kreeg, net als zij, een hoge adellijke opleiding
-in lezen, schrijven, muziek, altviool spelen, tekenen en schilderen-
en had, net als zij, toegang tot de mooie verluchte manuscripten
in de grote, huiselijke hofbibliotheek.
De altviool die ze er leerde bespelen,
wordt nu bewaard in het Corpus Dominiklooster, nabij haar opgebaarde lichaam.
Ze wordt verondersteld te zijn gemaakt enkele jaren voor haar geboorte.
Het was een voor die tijd opmerkelijk instrument
waarvan ook een reconstructie is gemaakt!
[wiki]