Na de oorlog...
gaf haar vader haar toestemming om religieuze te worden...
op voorwaarde dat ze lid zou worden van de Zusters van het Kostbaarste Bloed.
Voor ze intrad, kreeg ze zelf, profetisch, te horen dat ze het niet zou volhouden in deze Orde...
omdat God andere plannen met haar in petto had.
Terwijl ze in de Orde zat, kreeg ze de leiding over zestien postulanten.
Maar bijna onmiddellijk nam het lijden bezit van haar leven, namelijk darmpijn en een hevige pijn in de linkerschouder. Uiteindelijk werd die schouder één effen zwarte massa.
Ze werd uiteindelijk zonder enige verdoving geopereerd, terwijl ze een klein houten kruis vasthield en naar een foto van Onze-Lieve-Vrouw van Smarten keek. De arts, goedbedoeld maar onbekwaam, sneed niet alleen vlees weg, maar ook zenuwen door, wat kaakklem veroorzaakte en 40 dagen lang braken.
Ondanks de pijn, was het Elena's bedoeling om door pure wilskracht toch deel te nemen aan de aanstaande professie- en kledingceremonie, maar toen de priester-directeur haar in zo'n deplorabele toestand zag, kon hij haar daar niet mee laten doorgaan.
Wat ze vreesde dat zou gebeuren, gebeurde.
Ze werd gevraagd het klooster te verlaten...
en naar huis terug te keren.
Elena schreef echter in haar notitieboekje...
dat Onze-Lieve-Heer haar tot twee keer toe vroeg...
om Zijn eígen ontwerpen met volledige berusting te aanvaarden...
en Zijn kruis te omarmen.
Elena vertrok in tranen.
[bron]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten