Haar buitengewone liefdadigheid...
haar wens om non te worden was van jongs af aan haar doel...
maar ze werd door haar vader gedwongen het uit te stellen...
vanwege de buitenlandse complicaties die leidden tot de Eerste Wereldoorlog.
Tijdens deze, vruchtbare, vertraging hielp ze vluchtelingen en gevangenen...
en verzorgde invaliden en stervenden, zonder acht te slaan op de gevaren voor zichzelf...
bij het oplopen van besmettelijke ziekten.
Zo begon haar reis op weg naar een leven van naastenliefde.
Ze haastte zich vooral vaak naar het bed van de stervende die de sacramenten weigerde.
Op een dag ontmoette ze een man genaamd Alessandro, een vrijmetselaar.
Ze probeerde hem zachtjes over te halen om de sacramenten te ontvangen.
Maar hij zei resoluut: 'Nee.'
-
Ze bleef hem smeken...
en zijn antwoord was om een fles te pakken en die naar haar te gooien.
Hij trof haar in de nek en terwijl ze die, bloedend, met een doek vasthield...
vertelde ze hem dat 'zijn ziel aan de rand van de afgrond hing'...
en dat ze de kamer niet zou verlaten voor hij een priester riep.
Uiteindelijk raakte de vrijmetselaar zo ontroerd door haar liefde voor hem...
dat hij haar beloofde dat de Sacramenten te ontvangen...
op voorwaarde dat zij hem zelf elke dag zou bijstaan.
-
Hij bekeerde zich...
ontving de sacramenten van de priester...
en zij zorgde voor hem gedurende 3 maanden.
Hij stierf als een fervent christen die zijn lijden met geduld en berusting droeg.
Haar reputatie voor zulke liefdadigheidsactiviteiten werd zo bekend...
dat ze werd geroepen aan het bed van een andere vrijmetselaar die aan kanker stierf...
en die grote angst had God te hebben verraden door vrijmetselaar te worden...
om zijn gezin te onderhouden.
Ze hielp ook hem.
[bron]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten