kreeg Luigina de genade om Padre Pio te zien.
Ze had een bezoek gebracht aan de Vier Grote Basilieken in Rome, toen ze herhaaldelijk een Franciscaanse kapucijn voor zich zag, maar altijd van achteren. Ze voelde echter dat er iets bijzonders aan hem was. Aan het einde van de pelgrimstocht verscheen deze kapucijner weer, en plots draaide hij zich naar haar toe en het was Padre Pio, maar... in bilocatie!
De sterke spirituele banden tussen Pater Pio en Luigina zijn bekend geworden door het getuigenis van Pater Tarcisio in een schriftelijke verklaring die hij op 17 april 1982 aflegde. Eens, vertelde hij, voelde Luigina de behoefte om raad te vragen aan de heilige over de verschijningen van de Madonna aan haar. Hij luisterde aandachtig naar Luigina, en moedigde haar toen aan: "Als de Madonna komt, kus dan haar voeten voor mij."
In 1953...
werd Luigina ten onrechte beschuldigd van diefstal in de winkel waar ze werkte en verloor ze haar baan en onderdak. Onder beschuldiging, door iedereen in de steek gelaten en niet wetend wat ze moest doen, ging ze naar San Giovanni Rotondo om Padre Pio te zien.
Pater Tarcisio herinnert zich deze gelegenheid perfect: dat toen hij deze vrouw voor zich zag, die hij nooit eerder had gezien, hij zich bij zichzelf afvroeg hoe het kwam dat ze werd begroet als "een oude vriend" van Padre Pio, zich op dat moment niet bewust van de spirituele en mystieke band tussen die twee.
Padre Pio gaf haar een bankbiljet van vijf lire, en gaf haar ook een gesloten envelop voor een bevriende politieagent die bij haar in de stad woonde. Daarin stond de naam van de schuldige partij. Terwijl later werd erkend dat ze volkomen onschuldig was, was het voor Luigina toch een periode van grote droefheid en vernedering.
Zo'n vijfentwintig jaar lang...
moest ze leven van de gastvrijheid van anderen...
in ruil voor haar gezelschap en haar huishoudelijke hulp.
En daarbij moest ze een aantal bittere kruisen dragen.
Een vriendin bijvoorbeeld was getuige van enkele bovennatuurlijke manifestaties van Luigina, maar wilde persoonlijk niet gemakkelijk accepteren dat ze authentiek waren: "Ik was echt de eerste die tegen haar vocht, om niet te willen in haar te geloven, en hierdoor leed ze enorm," zei ze. Ze zei ooit ook tegen Luigina dat zij, Luigina, voor veel mensen "een vraagteken was."
Op 13 mei 1953...
terwijl ze te gast was in het huis van een koorlid van de Sixtijnse Kapel...
ontmoette Luigina Fra Raffaele Preite O.S.M., die haar aanraadde de grootst mogelijke voorzichtigheid te betrachten bij het onthullen van haar veronderstelde bovennatuurlijke ervaringen. Hij moedigde haar aan om ze liever op te schrijven.
Zo begon het besef dat hij vijfentwintig jaar lang haar geestelijk leidsman zou zijn, naar wie ze verwees met deze woorden: "Zovele jaren heb ik de Heer gesmeekt of Hij mij een echte geestelijk leidsman wilde schenken, een gids, en uiteindelijk gunde Hij het me, terwijl ik er al lang niet meer op rekende."
"Nadat ik hem verkregen had, maakte ik een noveen van dankzegging. Ik vergelijk mezelf met een ongebreideld paard in galop, ongetemd aan het hoofdstel. Ik plaats mezelf voor het oordeel van mijn geestelijke vader, van wie ik voel dat hij heel dicht bij de Heilige Geest staat, dat hij me goed kent en me al mijn fouten onthult. Vanaf nu, wil ik in alles afstand doen van mijn wil. Via hem, zal Jezus mij de weg wijzen."
[bron]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten