luigina 5

In de latere jaren van haar leven... 

kreeg Luigina Sinapi het grote voorrecht om Jezus in het Allerheiligste Sacrament aanwezig te hebben in de kleine kapel in haar huis aan de Via Urbino, waar het mogelijk was om dagelijks en op zondag de mis te vieren. Haar bescheiden huis werd dus steeds meer het "centrum van vurige spiritualiteit tot aan haar dood." 

De toestemming om het Heilig Sacrament bij haar in huis te hebben - die altijd werd vernieuwd door het Vicariaat van Rome - was te danken aan monseigneur Pietro Bianchi, die een diep respect en bewondering had voor de vroomheid en toewijding van Luigina.

In 1970... 

nadat ze haar baan als secretaresse was kwijtgeraakt... 

zette Luigina haar echte werk met nog meer vurigheid voort - ze noemde het een "apostolaat van troost". Mensen kwamen naar haar toe en ze was diep geïnteresseerd in de problemen van andere mensen, ze gaf en hielp waar ze maar kon, zonder ooit iets terug te vragen. 

Ze had weinig, maar haar huis stond altijd open voor iedereen, zonder tijdslimiet ging ze om met degenen die leden, en luisterde naar hun hartzeer, en gaf aanmoediging en advies wanneer dat nodig was.

Kardinaal Vallini: 

"In haar autobiografische slogan 'Een mosterdzaadje in een vore in Rome' zien we een duidelijk beeld van de stijl van het leven van de Dienares van God: lijden en haar leven offeren, in vereniging met het offer van Christus. 

In de geest van het evangelie, wilde ze zichzelf beschouwen als een klein mosterdzaadje, dat in een voor viel van de kerk. Luigina, dochter van de kerk, was in dienst van de kerk, op zoveel manieren en in zoveel omstandigheden, met gebed, raad, onderscheidingsvermogen, met onderwijs, met materiële en spirituele hulp, zichzelf aanbiedend als slachtoffer... 

Haar spiritualiteit kan waarlijk samengevat worden met: lijden en offeren."

Luigina Sinapi stierf een heilige dood in Rome, op 17 april 1978. 

Een vrijwillig slachtoffer van de barmhartige liefde van Jezus en de Maagd Maria... 

in een holocaust voor de Kerk en de wereld.

Haar behandelende arts, dr. Mark Grassi, getuigde dat haar laatste dagen van groot lijden. 

Toch was ze heel vredig, liefdevol en gelukkig. 

Op een keer hoorde men haar glimlachend mompelen: 'Ik wacht!'

Op het moment dat ze stierf, was ze helemaal alleen... 

precies zoals Jezus haar vele jaren eerder had voorspeld. 

Ze werd gevonden met haar gezicht naar het tabernakel gericht. 

De begrafenis werd gevierd in de Santa Croce in Gerusalemme van Jeruzalem.

En ze werd begraven op de begraafplaats Verano in Rome.

Dienares van God Luigina Sinapi, bid voor ons!

[bron]