Op een keer...
verscheen St. Theresia van het Kindje Jezus aan verschillende kleintjes...
die aan het bidden waren terwijl ze aan het naaien waren in de werkkamer.
Zuster Elena snelde naar beneden op hun kreten: 'We hebben de karmelietes gezien!'
Bij aankomst zag ook zij de heilige naar haar glimlachen.
De derde voorspraak van de H. Theresia was in feite een dubbel wonder.
Gods Goddelijke Voorzienigheid faalde nooit om te zorgen voor wat er nodig was voor het weeshuis.
Zelfs door middel van buitengewone tussenkomsten.
Op 11 september 1935 bracht zuster Elena een pijnlijke nacht door.
Toevallig was er geen eten in de keuken voor het middagmaal.
Zuster Angela vroeg moeder Elena om wat geld om voedsel te kopen, en Elena antwoordde dat ze geen geen meer had, maar ze moedigde zuster Angela aan om op God te vertrouwen, want dat Hij zeker voor Zijn kinderen zou zorgen.
Ondertussen kwam er een priester binnen.
Hij vroeg om de mis op te dragen en liep meteen naar de sacristie.
Zuster Elena zei tegen zuster Angela, dat ze nu eerst naar de mis moest gaan, en dat de Heer op de een of andere manier zou voorzien. Elena's gebed, samen met dat van de zusters en de weesmeisjes, werd snel verhoord. Want direct na de Elevatie verspreidde zich een sterke geur door de Kapel.
Zuster Elena reciteerde op dat moment het Klein Officie van de Heilige Maagd, uit de tweede pagina van haar gebedenboek. Plotseling zag ze een biljet van 50 lire tussen de gebedskaart van Onze-Lieve-Vrouw van Smarten en die van St. Teresa. Ze was er zeker van dat er eerder niets van dien aard in haar gebedenboek had gestaan, aangezien ze de vorige avond precies hetzelfde gebed had opgezegd, op diezelfde pagina.
Hoe dan ook, na de mis...
en na het overhandigen van de rekening van 50 lire voor de dagelijkse noden...
ging zuster Elena met alle meisjes terug naar de kapel, en daar, binnen gehoorsafstand, bad ze tot God om haar nog eens 50 lire in haar gebedenboek op dezelfde plaats te laten vinden, als een onbetwistbaar bewijs dat de eerste 50 lire niet door iemand was vergeten, maar dat ze werkelijk een geschenk waren van de goddelijke voorzienigheid.
Overdag gingen enkele van de grotere meisjes, en zelfs een of twee van de zusters, op zoek in dat gebedenboek, dat op zijn plek was achtergelaten. Geen 50 lire.
Maar 's avonds, wanneer de gemeenschap in de Kapel bijeenkwam voor het avondgebed, terwijl het 'Confiteor' werd gereciteerd, werd dezelfde soort geur geroken als in de ochtend. Elena raakte enorm opgewonden. Ze durfde zelf haar gebedenboek nog steeds niet open te slaan, maar gaf het daartoe aan zuster Teresa. Zuster gehoorzaamde, en daar zat de extra 50 lire, tussen de twee bidprentjes, precies op dezelfde plaats. In de witte cirkel stond een groen handschrift, 50+50=100 met enkele letters van het Griekse alfabet.
De volgende ochtend vertelde Elena het incident aan haar biechtvader, kanunnik Mazzuca, die erop stond naar de bankbiljetten van 50 lire te kijken - nr. 01670 en 0039. De inscriptie op de witte cirkel was echter volledig verdwenen.
Pater Benjamin Mazza, die deze bankbiljetten wilde behouden, ruilde ze in voor 100 lire, die nu in het bezit is van Zalige Elena's gemeenschap.
[bron]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten