tyre 5

Tyre's moeder vertelde... 

dat hij 'tot de dood van haar hield'... 

zo veel zelfs dat hij haar naam permanent inktte op zijn linkerschouder.

'Hij had mijn naam op zijn arm laten tatoeëren, en dat maakte me trots omdat de meeste kinderen de naam van hun moeder niet zetten, maar hij wel,' zei ze lachend.

'Mijn zoon was een prachtige ziel en hij raakte iedereen.'

Hij sprak vele ochtenden af met vrienden bij Starbucks

Nichols raakte bevriend met een onwaarschijnlijke groep mensen, omdat hij 's ochtends steeds rond dezelfde tijd bij dezelfde Starbucks kwam opdagen, zei zijn vriend Nate Spates Jr.

Een paar keer per week zaten vooral vijf of zes vrienden bij elkaar, legden hun telefoons weg, zodat ze aanwezig konden zijn en van elkaars gezelschap konden genieten, zei Spates, die Nichols ongeveer een jaar geleden ontmoette in een Starbucks in Germantown, een buitenwijk van Memphis [met laagste misdaadcijfer voor elke stad van zijn omvang in Tennessee].

De groep praatte niet veel over hun persoonlijke leven, en ze kwamen ook nooit met politiek in aanraking. Maar sport, met name American football, en het favoriete team van Nichols, de San Francisco 49ers, waren vaste onderwerpen.

-

Nichols was een 'vrijgevochten man'... 

'een kerel die marcheerde op het ritme van zijn eigen trom'... 

vertelde Spates aan CNN. 

'Hij hield van wat hij leuk vond.'

'Als je hield van wat hij leuk vond, prima. Als je dat niet deed, prima.'

-

Spates zei dat hij zichzelf herkende in Nichols... 

en een jonge man zag die zijn eigen weg probeerde te vinden en in zichzelf leerde te geloven.

Hij zag Nichols groeien, en hoe hij begon te geloven dat hij alles kon doen 

'wat hij van plan was te doen in deze wereld'.

Spates' favoriete herinnering aan Ty, zoals hij Nichols noemde... 

was vorig jaar, op de verjaardag van Spates, toen Nichols de vrouw van Spates en hun 3-jarige peuter ontmoette, in hun gebruikelijke Starbucks. Hij zag hoe Nichols met het kleine kind speelde en vriendelijk met zijn vrouw praatte. 'Toen we weggingen, zei mijn vrouw: ik hou echt van zijn ziel, hij heeft zo'n goede geest!'

'Spreken over iemands ziel gaat heel diep', zei Spates. 

'Ik zal het nooit vergeten toen ze dat zei. Dat zal ik altijd van hem onthouden.'

-

Spates sluit zich aan bij de rest van de familie van Nichols en de bredere gemeenschap in Memphis, die gefrustreerd zijn over het gebrek aan informatie dat aanvankelijk naar buiten is gekomen over de verkeersstop die resulteerde in de dood van Nichols. 

'Ik hoop alleen dat dit echt een eerlijke dialoog opent, en geen dialoog tot de volgende weer gebeurt, maar een dialoog voor verandering', zei hij.

Hij werkte, maar hij leefde voor zijn passies...

Het dagelijkse leven van Nichols was soms gewoon... 

terwijl hij werkte en tijd doorbracht met zijn gezin... 

maar hij maakte ook tijd voor zijn passies, zei zijn moeder, bij wie hij voorlopig woonde.

Na zijn Starbucks-sessies kwam hij thuis en deed een dutje, voordat hij naar het werk ging. Nichols werkte in de tweede ploeg bij FedEx, waar hij ongeveer negen maanden heeft gewerkt. Hij kwam tijdens zijn pauze telkens thuis om het avondmaal te eten met zijn moeder.

Nichols hield van de zelfgemaakte kip van zijn moeder, gemaakt met sesamzaadjes... 

'precies zoals hij het lekker vond', zei ze.

Als hij niet aan het werk was... 

ging Nichols naar Shelby Farms Park om te skateboarden... 

iets wat hij al deed sinds hij 6 jaar oud was. 

Hij zou op zaterdag wakker worden om te gaan skaten... 

of soms ging hij naar het park om van de zonsondergang te genieten... 

en er foto's van te maken, zei zijn moeder.

'Mijn zoon wilde elke avond naar de zonsondergang gaan kijken, dat was zijn passie.'

-

Fotografie was een vorm van zelfexpressie, die hij nooit in geschreven woorden zou kunnen vatten, schreef Nichols op zijn fotografiewebsite. Dat het hem hielp, om op een creatievere manier naar de wereld te kijken. Hoewel hij alles fotografeerde, van actiefoto's in de sport tot watermassa's, was landschapsfotografie zijn favoriet.

'Ik hoop op een dag mensen te laten zien wat ik zie, en hopelijk bewonderen ze dan mijn werk op basis van de kwaliteit en de idealen ervan', schreef hij. Hij ondertekende de post met 'Je vriend, Tyre D. Nichols.'

Skateboarden was een andere manier... 

waarop Nichols zijn persoonlijkheid aan de wereld liet zien. 

Een videomontage van Nichols op YouTube toont zijn gezicht van dichtbij met de zon die achter hem schijnt voordat hij op zijn skateboard een helling op en af rolt. Hij slijpt de rail en doet trucs op zijn board in de video, die op een persconferentie werd getoond door de advocaat van zijn familie, Crump.

Zonsondergangen, skateboarden en zijn positieve aard waren allemaal dingen waar Nichols om bekend stond, vertelde een oude vriendin Angelina Paxton aan The Commercial Appeal, een plaatselijke krant.

Skateboarden was een groot deel van zijn leven in Sacramento, Californië, waar hij woonde voordat hij naar Memphis verhuisde, zei Paxton.

'Hij was zijn volledig zichzelf, en het kon hem niet schelen of hij al dan niet paste in wat een traditionele zwarte man in Californië zou moeten zijn. Hij was zo'n vrije geest, skateboarden gaf hem zijn vleugels!'

-

Paxton en Nichols ontmoetten elkaar toen ze 11 jaar oud waren... 

en lid waren van een jeugdgroep.

'Tyre was iemand die iedereen kende, en iedereen had een positief beeld van hem, want dat is wie hij was', zei Paxton. 'Elke kerk kende hem, elke jeugdgroep kende hem.'

Toen zij hoorde van de dood van Nichols, stortte ze in. 'Mijn knieën begaven het, ''ik viel gewoon  neer, omdat ik niet kon geloven dat iemand met zo'n licht op zo'n donkere manier werd uitgeschakeld.'

Paxton woonde vlak na zijn dood de herdenkingsdienst van Nichols bij in Memphis. 

Ze zei dat ze de mensen in Californië vertegenwoordigde die hem kenden en die zijn familie wilden ondersteunen. 'Er zouden een paar duizend mensen geweest zijn als de dienst in Sacramento was geweest. Hij was zo'n onschuldig persoon. Hij was zo'n licht. Dit had ieder van ons kunnen zijn.'

-

Voor zijn familie betekende in elk geval het voelen van de steunbetuigingen veel.

Nichols' stiefvader vertelde: 'Mijn zoon was een gemeenschapsmens, dus dit was goed om te zien."

Zijn moeder hoopt dat het goede in haar zoon zich zal vertalen in iets goeds in deze wereld.

'Hij is naar huis gestuurd, en God zal de namen van Zijn kinderen niet ijdel laten,' zei ze. 

'Dus als dit allemaal voorbij is, dan zal het goed en iets positiefs zijn... 

want mijn zoon was een goed en positief persoon.'

[cnn]