Ik wil je niet vertellen wat al herhaaldelijk is gezegd.
Ik acht het beter je te herinneren aan onze eerste ontmoeting in de Kapel van F. de G.
Mijn gebroken lichamelijke gezondheid...
heeft grote indruk op je gemaakt, mijn lichaam in slechte staat, mijn ziel gevangen in een totaal niet-werkende lichaamsbouw, om medelijden op te wekken bij hen die mij benaderden, want in de meeste gevallen zagen deze mensen alleen de buitenkant van mijn leven.
Ze waren daarom niet in staat om de wonderbaarlijke metamorfose te doorgronden en te begrijpen die in mijn ziel plaatsvond d.m.v. het lijden, zowel fysiek als moreel, een lijden dat ik, door de genade van God, nooit heb afgewezen.
Zelf was ik niet altijd in de positie om het enorme belang, de enorme waarde van dit geestelijk verteren in te schatten, en dat is niet verwonderlijk, aangezien de mens zich niet eens bewust is van het belang van de lichamelijke spijsvertering, via dewelke hij het voedsel dat hij heeft gegeten omzet in vlees van zijn vlees en bot van zijn botten.
Arm menselijk schepsel, dat nochtans de intelligentie heeft om de waarde van dingen te doorgronden, maar verzwakt en verduisterd als het is door de zonde, maar weinig benul heeft van wat er in hem en om hem heen gebeurt.
Deze wonderbaarlijke metamorfose van de geest ontgaat de mensen.
Maar is niet verborgen voor Hem, voor God die er de auteur van is.
Als christenen...
in plaats van zich te laten meeslepen en verpletteren door de beuzelarijen van het uiterlijke leven, zich er wat meer op zouden toeleggen om zichzelf beter te leren kennen en dat wat er binnenin hen omgaat, niet door persoonlijke verdienste of bekwaamheid, maar door het werk van God, auteur van de humane natuur, dan zou de klim naar God enorm worden vergemakkelijkt.
Pas in mijn ontmoeting met Hem, mijn Heiland en Verlosser, zag ik in een oogwenk de onbeschrijfelijke impact en ontzagwekkende gevolgen van de metamorfose van mijn fysieke en morele lijden.
Op dit punt ben ik verplicht je te vertellen, zoals anderen je al eerder hebben verteld, dat geen enkele militant op aarde ooit het geluk zal kunnen vatten dat Hij reserveert voor Zijn uitverkorenen, geen sterveling kan het visioen van een ziel in glorie verduren.
Van hieruit [in de hemel]...
kun je, zoals vanaf geen andere plek mogelijk is, de grenzeloze dwaasheid van mensen op aarde zien. Van hieruit kun je zien hoe de mens op aarde zich niet alleen voor de gek laat houden, maar ook laat bedriegen door de Boze.
Ik heb gezegd dwaasheid in mensen, en in waarheid is het precies zo: de vermogens ontvangen van God, en een levendiger verlangen naar waarheid, zouden volstaan om het rechte pad te bewandelen.
Is het dan mogelijk dat de mens, geschapen door God, kind van God, verlost door God, in zijn oorspronkelijke goddelijke en menselijke waardigheid hersteld door God, dat die mens God, zijn hoogste goed, verwerpt?
Is het ooit zelfs maar denkbaar dat de mens, geschapen naar het beeld van God, kind van God, zijn arrogante voorhoofd tegen God opheft en, als geallieerde van Satan, zijn rebellie naar Hem schreeuwt?
Lijkt het jou natuurlijk en begrijpelijk, dat een kind wiens bestaan wordt bepaald door het leven van zijn ouders, door de liefde en de zorg die zij voor hem hebben, dat zo'n in opstand komt en hen afwijst, in hun gezicht schreeuwend: 'Ik ken je niet, ik hou niet van je, en ik wil je niet'?
Is de mens dan niet een schepsel van God, een kind van God, in zijn aardse en eeuwige leven geconditioneerd tot God? Ben je niet geschapen om God te kennen, Hem lief te hebben en te dienen?
Priesters ontbreekt het aan bewustzijn...
aan de overtuiging van de tragische en perverse actie van de Boze in de zielen...
die geschapen zijn voor het Licht, voor de Liefde, voor het Geluk, terwijl Satan met bedrog de vernietiging nastreeft van het einddoel van de schepping en het einddoel van de verlossing, door de haat die hij koestert tegen God en tegen mensen.
Als de priesters nadachten, als ze serieus mediteerden over de oneindige waarde van één enkele ziel voor dewelke de Vader zijn eniggeboren Zoon heeft geofferd, wat zouden ze dan niet doen moeten om te voorkomen dat zielen in de klauwen van Satan vallen?
O, als de priesters ernstig zouden nadenken en mediteren, dan zouden de gewoonten van het priesterlijke leven radicaal worden gewijzigd...!
Ik heb je verteld over de wonderbaarlijke metamorfose...
die Hij in zielen uitvoert door lijden, zowel fysiek als moreel.
Maar vergeet niet dat de Boze, onvermoeibare imitator van God, ook zijn metamorfose in zielen bewerkstelligt, door zonde, waarvan de gevolgen je welbekend zijn.
Don Ottavio, het is noodzakelijk om de waarde van het leven bekend te maken.
Het is noodzakelijk om de wonderbaarlijke, verbazingwekkende metamorfose van pijn en lijden bekend te maken waartegen we onbewust in opstand komen en waarvoor we vluchten.
Als Gods dienaren zélf het lijden schuwen...
hoe kunnen zij, de leraren en mede-verlossers...
het dan aan anderen bijbrengen?
[15.11.76]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten