-Visioen van de jonge Bartholomeüs (Michail Nesterov)-
Nogmaals, wie was de heilige Sergej van Radonezj,
de leermeester - niet op het vlak van iconen,
maar in het kloosterleven -
van Andrej Roebljov?
Wat weten we over hem?
Wat trok de jonge Andrej in hem?
Om hem na te volgen, bij hém in het klooster te gaan...
Allereerst, dat hij geboren werd als Bartholomeüs
in een bojarenfamilie (feodale aristocratie) nabij Rostov
- streek waar ook de 34j. oudere Anna van Kasjin te situeren viel.
En dat hij, hoewel hij een intelligente jongen was,
grote problemen had met het leren lezen.
Op een dag echter ontmoette hij een starets,
die hem een stuk communiebrood gaf...
En vanaf die dag was Bartholomeüs wel in staat om te lezen.
Orthodoxe christenen meenden dat hier sprake was
van de verschijning van een engel.
Na de dood van zijn ouders
vertrok de briljante, maar ook zeer vrome bojarenzoon naar Choetkovo, in de buurt van Moskou, om er zijn broer te bezoeken die daar monnik was. Meer zelfs, hij haalde zijn broer weg uit het klooster, om samen met hem naar een zinvoller plek te zoeken, voor een veel ascetischer, echt spiritueel leven.
Diep in de bossen kozen ze een plek, en bouwden er een kleine kluizenaarscel en een kerkje, gewijd aan de Drieëenheid. En zo begon... de geschiedenis van wat we nu kennen als het grote lavra, oftewel Kloostercomplex, van de H. Drieëenheid en de H. Sergej.
Zijn broer vertrok uiteindelijk toch naar een minder streng klooster in Moskou, maar Bartholomeüs legde hier zijn kloostergeloften af en nam hier de naam Sergej aan. Hij verbleef meer dan een jaar alleen in het bos, als een heremiet.
Spoedig echter arriveerden andere monniken, die hem ervan overtuigden hun hegoumen [abt] te worden. Het aantal monniken bleef groeien, en niet ver van de plek ontstond een nederzetting [Rus. 'posad'], die zou uitgroeien tot de stad Sergiev Posad.
Tijdens de regering van Dmitri Donskoj
verspreidden de volgelingen van deze Sergej zijn leer over centraal en noordelijk Rusland.
Tot in de verste uithoeken van het land werden kloosters gesticht. Met de stichting van kloosters, werd ook een belangrijke bijdrage geleverd aan de ontginning van het land, en dus aan de toename van de welvaart van Rusland.
Sergej was ook betrokken bij de stichting van twee kloostergemeenschappen in Moskou zelf: het Andronikovklooster [waar Andrej Roebljov zou overlijden, later] en het Simonovklooster. De reikwijdte van de invloed en autoriteit van de heilige nam daarmee enorm toe.
Het was nog steeds de tijd van de Tataren...
Russische vorstendommen hadden voortdurend last van islamitische invasies...
Als asceet nam H. Sergej echter niet deel aan het politieke leven van het land. Hij zegende Dmitri Donskoj, toen die - in de Slag bij Koelikovo - ten strijde trok tegen de Tataren, pas nadat hij er zeker van was dat werkelijk alle vreedzame middelen waren ingezet om het conflict op te lossen. De Slag op het Koelikovo-veld werd gewonnen door Rusland...
Het aanbod van de metropoliet van Moskou dat daarop volgde, om hem in die functie op te volgen, werd door Sergej beslist afgewezen. Hij wenste een eenvoudige monnik te blijven.
Zelfs tijdens zijn leven al
werd Sint-Sergej beschouwd als een wonderdoener.
Hem werd het vermogen toegeschreven om te genezen, en zelfs te doen herrijzen.
In zijn kloosters verliet hij de strikte ascese die algemeen werd beoefend vóór de Mongoolse invasie, ten g[unste van liefdadigheidsactiviteiten, het geven van aalmoezen, en persoonlijke armoede en bescheidenheid.
Volgens de memoires van zijn studenten had hij visioenen van hemelse krachten, sprak hij met engelen en zelfs met de Moeder Gods.
Er zijn ook verhalen bekend over profetieën en gebeurtenissen die hij ver weg zág gebeuren. Tijdens de Slag om het Koelikovo-veld, bijvoorbeeld, zou hij, terwijl hij zelf ter plekke in het klooster verbleef, in realtime hebben verteld wat er tijdens de slag precies voorviel.
Na zijn dood
werd zijn lichaam eerbiedig in een decoratieve tombe geplaatst en jarenlang bewaard in het klooster, wonderbaarlijk geconserveerd en onvergankelijk. Zij maakten het Drievuldigheidsklooster aldus tot een van de populairste bedevaartsoorden in het tsaristische Rusland.
In december 1937 daarentegen...
stierf in de Sovjet-Goelag een zekere Pavel Florensky, priester, theoloog, filosoof, wiskundige, uitvinder en ingenieur... veroordeeld tot executie tijdens de stalinistische zuiveringen in de jaren 1930... omdat hij geweigerd had de schuilplaats van Sergej's hoofd te onthullen, die de bolsjewieken net als alle andere relieken vernietigd wilden hebben.
Dat is hun niet gelukt. Het hoofd werd, samen met nog andere geredde relikwieën, vele jaren later teruggebracht naar de kathedraal van het klooster, toen ook dat opnieuw heropend werd.
Het hoofd van de heilige die Roebljov naar het klooster trok
- de iconenschilder die ook zelf een heilige werd -
kan daar tot op heden weer worden vereerd!
[wiki]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten