lied dat oorspronkelijk gecomponeerd werd
door de literair begaafde zuster Théotiste
hier in een modern jasje...
(geboren Marie Elisabeth Pélissier, op 17 januari 1742,
was ze 52 jaar oud op de dag van haar executie)
ze schreef ook andere gebeden en liederen
om haarzelf en haar medezusters
troost en moed in te blazen
een Sacramentine...
contemplatief dus
verre van dat de guillotine mij enige angst aanjaagt
dat haar aanblik mij bedroefd maakt en mijn hart kan verontrusten
laat mijn God mij in haar een zeer precieus middel zien
dat mij, via 'n nieuwe weg, recht naar de hemel leidt
als de stem van de natuur iets te luid tot mij zou spreken
als de aanblik van marteling mij de dood zou doen vrezen
zal Mijn Echtgenoot, die altijd waakt over mijn duurzame geluk
met Zijn ongeëvenaarde Goedheid mijn Beschermer worden
als ik vrees voor mijn zwakheid, dan vestig ik op God mijn hoop
verwacht ik alles van Zijn Tederheid, mijn kracht ligt in Zijn Macht
Hij bezielt mijn moed door mij te roepen tot de strijd
mijn energie is Zijn Werk - oh, ik vergis me niet!
nee, nee, ik heb niets te vrezen, geholpen door zulk goede hulp
moet ik ondankbaar klagen, als God mij altijd steunt?
als de guillotine een zwakke geest, een zwak hart zorgen baart:
haar opsmuk kan ik wel vrezen, haar eind schrikt mij niet af
wie jou vreest, oh guillotine, heeft naar mijn mening ongelijk!
maak je ons grauwe muis, je leid ons naar een goede haven
lijk je ons wreed, dan is dat voor ons ware geluk:
een Eeuwige Kroon, de prijs voor je rigueur!
[bron]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten