'Andrej Roebljov stierf op 29 januari 1430.
Hij werd onmiddellijk door zijn medebroeders in het klooster als heilige vereerd,
maar buiten de regio raakte zijn naam in de vergetelheid.
In heel Rusland werden kerken versierd met talloze iconen,
die door hem waren geschilderd of door zijn stijl waren beïnvloed,
maar het leven en zelfs de naam van Sint-Andrej Roebljov raakten in de vergetelheid.
Veel van zijn schilderijen waren bedekt met juwelen,
die in glitter en glamour de kracht van hun eenvoudige schoonheid verborgen.
De houten panelen van Sint-Paulus en van de Aartsengel Michaël...
raakten zwart door eeuwenlang vuil en aan het zicht onttrokken
– net als de Icoon van Onze Verlosser.
Pas aan het einde van de 19e eeuw
werden deze iconen herontdekt.
En pas in de 20e eeuw – 1988 zelfs –
werd Andrej door de héle Orthodoxe Kerk tot heilige uitgeroepen.
Met een werking niet alleen lokaal, maar ook universeel.
Het is geen toeval
dat de jaren waarin Andrej Roebljov zich opnieuw als heilige openbaarde,
zijn eigen tijd, de 14e eeuw, weerspiegelden inzake wreedheid, oorlog en horror.
Het was tijdens de terreur van de Sovjettijd, dat de Russen er het meest behoefte aan hadden
om de goddelijke schoonheid die Andrej Roebljov tot uitdrukking bracht, opnieuw te ervaren.
En zo geschiedde.
Of zoals vader Alexander Men het verwoordde:
"Het gebeurt vaak
dat in tijden van uiterlijke vrede en voorspoed
het Goddelijke venster dat naar de eeuwigheid leidt,
gesloten is.
Maar wanneer de dagen gevuld zijn met beproevingen,
wordt er een venster geopend
en schijnt het Licht in de duisternis,
en de duisternis kan Het niet overwinnen.
Amen."'
[bron]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten