Een schilder verheugt zich...
als hij een door hemzelf gemaakt schilderij beschouwt.
Zó verblijd en verheug Ik Mij om onder de Mensen te komen, het Meesterwerk van Mijn Schepping!
De tijd dringt.
Ik zou willen, dat de mens zo vlug mogelijk weet dat Ik hem liefheb, en dat het Mij het meest gelukkig maakt bij hem te verblijven, en met hem te praten, zoals een Vader met Zijn kinderen.
Ik ben de Eeuwige God...
en toen Ik alleen leefde, had Ik er al aan gedacht om Mijn gehele Macht te gebruiken om wezens te scheppen naar Mijn beeld en gelijkenis.
Maar eerst was de schepping van de materie nodig, opdat die wezens middelen van bestaan zouden hebben. Toen heb Ik de wereld geschapen. Ik vervulde hem met alles wat Ik wist dat de mensen nodig zouden hebben: de lucht, de zon en de regen, en vele andere dingen waarvan Ik wist dat ze noodzakelijk waren voor hun leven.
Uiteindelijk heb Ik de Mens geschapen!
Ik was tevreden over Mijn Werk.
De mens begaat zonde...
maar juist daarin komt Mijn Oneindige Goedheid tot uiting.
Om onder de Mensen te leven die Ik geschapen had, koos Ik in het Oude Testament profeten uit, aan wie Ik Mijn Verlangens, Mijn Zorgen en Mijn Vreugden meedeelde, opdat zij ze aan anderen zouden overbrengen.
Hoe meer het kwade toenam, des te meer spoorde Mijn Goedheid Mij aan Mijzelf te openbaren aan rechtvaardige zielen, die Mijn Bevelen moesten overbrengen aan hen die de wanorde veroorzaakten.
Zo moest Ik soms Strengheid gebruiken om hen te berispen. Niet om hen te straffen - dat zou alleen maar kwaad hebben gedaan - maar om hen van de ondeugd af te brengen, en hen te leiden tot hun Vader en Schepper, Die zij in hun ondankbaarheid vergeten en miskend hadden.
Later overstroomde het kwaad zodanig de harten van de mensen, dat Ik gedwongen was Rampen over de wereld te brengen, om de mensen te louteren door het lijden, door de vernietiging van hun bezittingen, of zelfs door het verlies van leven: de Zondvloed, de verwoesting van Sodom & Gomorra, de oorlogen van mens tegen mens, enzovoort enzovoort...
Ik heb altíjd in deze wereld onder de mensen willen verblijven.
Zo was Ik gedurende de Zondvloed bij Noah, de enige rechtvaardige van die tijd.
Ook bij andere calamiteiten, vond Ik altijd een rechtvaardige bij wie Ik kon verblijven...
en door hem, verbleef Ik te midden van de mensen van die tijd.
En zo was het altijd.
De wereld werd dikwijls gezuiverd van haar corruptie...
dankzij Mijn Oneindige Goedheid jegens de Mensheid.
Ik ging door met het uitkiezen van enkele zielen in wie Ik Mij verblijdde.
Want door hen kon Ik Mij verheugen in Mijn Schepselen, de Mensen.
[1.7.32]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten