23 november 1996
Maria:
O dochter, als Mijn Jezus niet van je hield, wat zou er dan van je worden?
In deze tijd van Gerechtigheid zal er ook een immense Barmhartigheid zijn, die nog steeds in staat zal zijn de zonden en dwalingen te verwelkomen en vergeven die door zovelen van Mijn godgewijde kinderen (theologen) zijn besprenkeld, de deuren sluitend voor Jezus Die altijd op hun hart klopt, om zich zelf in de wanhoop van hun gedachten te storten.
Mijn dochter, Mijn pijn is oneindig, vooral wanneer de tevreden draak Mij deze woorden toespreekt: 'Hier zijn je nederlagen! Nu zullen zij mijn vervloekten zijn, de beesten van mijn grote weide.'
Mijn dochter, Mijn pijn is oneindig!
Als iemands hart maar geopend zou zijn...
voor hoop en vertrouwen in Mijn Onbevlekt Hart, dan zou iedereen een veilig toevluchtsoord vinden, in deze verschrikkelijke tijd die leidt naar het einde van de drakenregering.
Mijn dochter, hoevelen, in plaats van zich toe te wijden aan dat Goddelijk Hart, Dat zoveel van de mensen houdt dat Het nog steeds de aarde besprenkelt met Zijn Bloed, als een teken van zuivering...
hoevelen geven zich over aan de Antichrist...
worden, arme kinderen, een spel voor zijn duivelse jacht die tot de tweede dood leidt!
Mijn dochter, zo groot is Mijn pijn voor dit Italië...
zetel van de geliefde Herder van Mijn Zoon...
van waaruit dat stralende Licht zou moeten uitgaan...
een symbool voor alle volkeren!
Mijn dochter, Turijn, Turijn!
Wat een zwaard voor Mijn Hart!
Dit is de verblijfplaats van de Slang, kroon van de vrijmetselarij, glorie van de drakenmis.
O Turijn, je zult gestraft worden door het oordeel van de Heer die je zoveel beledigt door de godslasterlijke naam van het beest te gebruiken.
Je consumeert offers van kinderen, niet de jouwen, je verkracht de schepping met je doodsmachine, je verenigt je met je andere zusters van de dood, onder de dictatuur van de draak.
Begrijp je niet dat je je eigen vonnis tekent?
Je eigen vergiftigde water zal je raken, het zal je net zoveel laten lijden als jij de Almachtige Schepper aandoet! Heb berouw! Berouw! Berouw!
Of je zult veel kinderen met je fouten meesleuren...
in de stortvloed van gerechtigheid...
die over je heen zal komen.
En jij, Mijn zoon, Johannes Paulus II, bent alleen:
lijd met je Moeder wanneer je, net als Ik, zovele kinderen zonder leven ziet voorbijgaan.
Mijn zoon, Mijn geliefde, Ik verlicht de weg.
Maar hoevelen verwelkomen het Licht?
Rome, Rome, O Rome!
Je werkt tegen de Vicaris van Mijn Zoon.
Je kerkelijke vrijmetselarij bouwt zijn gouden paleizen op jou.
Maar denk je dat de Heer je zal sparen?
Mijn dochter, deze mensheid houdt niet op het heidense Alexandrië voort te brengen!
Dochter, Ik huil opnieuw, omdat de mensheid weigert terug te keren naar de Heer...
volhardend met koppigheid en rebellie op de weg naar het verderf.
Nooit eerder zijn de deuren van de hel zo wijd geopend...
maar nooit als in deze tijd zijn de deuren van Mijn Hart zo wijd geopend!
Dochter, er zal een straf komen...
die erger is dan de overstroming...
en het zal het vuur zijn...
dat alle misdaden zal verbranden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten