We hebben zojuist het huwelijk van Jozef en Maria gevierd...
op de 23e, de dag van de verschijning van Manduria.
Wat hebben we gevierd?
Vanuit menselijk oogpunt vierden we een verhaal zoals zovele andere, echter van een onfortuinlijke familie, die geen geld, geen middelen, geen huis, bijna niets heeft, en die naar het buitenland verhuist, en die vrouw is zwanger...
Laten we eens kijken: er is geen plaats voor hen, niet alleen in de herberg, maar overal, en Maria merkt dat ze zwanger is, te midden van de vele moeilijkheden van de wereld.
Maar laten we goed kijken: was dit misschien een belemmering voor Maria om haar roeping ter wereld te brengen, in dit geval van Moeder van God te zijn, van de Mensenzoon, en van alle mensen in de wereld? Nee! Onze-Lieve-Vrouw zei alleen: 'Zoals Gij wilt, zoals Gij mij hebt verteld en mij toevertrouwt, O Engel.'
-
Onze Lieve Vrouw nam geen ingewikkelde houding aan.
God is niet ingewikkeld, wij zijn ingewikkeld.
Vaak worden zelfs de Kerk, de nonnen, de priesters gecompliceerd...
wanneer een soort regels uiteindelijk het evangelie worden...
en het evangelie iets facultatiefs.
Welnu, wat moet Onze-Lieve-Vrouw in dit geval doen?
Dezelfde Maria van Nazareth zijn.
Er zijn gebeden die zeggen: 'die eens Maria was...'
Ja, want vandaag is Zij de Vrouwe van het universum.
God gaf Maria hemel en aarde...
en gaf Onze-Lieve-Vrouw de mogelijkheid om de Redding te beheren...
zoals Zij wil, wanneer Zij wil...
Hij geeft Onze-Lieve-Vrouw de mogelijkheid...
om in Haar grote vrijgevigheid (die Ze ook in haar leven toonde...
met Haar dorpsgenoten die Haar kenden)...
dit proces van uit te storten genaden...
nog verder uit te breiden.
Manduria maakt deel uit...
van dit grote geschenk van de Madonna.
Namelijk: 'Ik zal nóg een teken geven.'
[31.01.99]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten