salazar 6

Ondertussen... 

waren de Verschijningen van Onze-Lieve-Vrouw in Fatima officieel erkend door de bisschop van Leiria, op 13 oktober 1930. De geestdrift onder de Portugezen was onbeschrijflijk. De bisschoppen besloten daarop om op 13 mei 1931 als dankzegging een grote bedevaart te organiseren, waarop zij gezamenlijk Portugal plechtig zouden toewijden aan het Onbevlekt Hart van Maria. 

Deze consecratie vond inderdaad plaats in aanwezigheid van driehonderdduizend gelovigen die vanuit heel Portugal op de Cova da Iria waren samengestroomd. Zij verhoogde nog de genadegaven die de Koningin van de Hemel over haar geliefde land uitstrooide, en bewerkte meer bepaald dat Portugal gevrijwaard zou blijven van de verschrikkelijke ramp [afbranden van kloosters] die op hetzelfde moment het buurland Spanje trof.

In mei 1936...

ontmoetten de bisschoppen van Portugal elkaar naar jaarlijkse gewoonte in Fatima, om gedurende tien dagen de geestelijke oefeningen van Sint-Ignatius te volgen. De evolutie van de toestand in Spanje, waar het Frente Popular in februari de verkiezingen had gewonnen, hield hen in sterke mate bezig. 

Met afgrijzen hadden zij gehoord van de verschrikkingen van de rode terreur, het afbranden van kloosters en kerken en de gruwelijke moordpartijen waarvan geestelijken het slachtoffer waren. Het gevaar voor Portugal was bijzonder groot: vanuit menselijk oogpunt beschouwd was het bijna onvermijdelijk dat de revolutionaire besmetting ook het 'land van Maria' zou treffen. 

Het grote Geheim van 13 juli 1917 begon bittere realiteit te worden: 'Rusland zal zijn dwalingen over de wereld verspreiden door oorlogen op te wekken en vervolgingen tegen de Kerk. De goeden zullen gemarteld worden...'

-

De bisschoppen legden daarom gezamenlijk een plechtige gelofte af... 

die ze dat jaar nog geheim hielden: zij beloofden dat ze op 13 mei 1938 aan het hoofd van een nationale bedevaart naar de Cova da Iria zouden gaan, voor een plechtige dankzegging ten overstaan van de H. Maagd en Moeder Gods, in naam van heel de natie, als Zij voor Portugal de overwinning op het atheïstisch communisme en de weldaad van de vrede zou verkrijgen.

Het Land van Maria ontsnapte inderdaad aan de revolutionaire besmetting... 

die het buurland bijna vernietigde. 

Salazar gaf onmiddellijk zijn morele steun... 

aan de kruistocht van generaal Franco die een aanvang nam op 18 juli 1936, vijf dagen na de brutale moord op de monarchistische politicus Calvo Sotelo, omdat hij begreep dat het in Spanje niet ging om de strijd van het leger tegen de parlementaire democratie, maar wel tegen het communisme in Spanje.  

De Portugese regeringsleider nam vervolgens de portefeuille van Oorlog in eigen handen, om in de crisissituatie die het Iberisch schiereiland doormaakte - en die het voorspel tot de Tweede Wereldoorlog vormde - persoonlijk over de veiligheid en de onafhankelijkheid van Portugal te waken. 

In juli 1937... 

overleefde hij een bomaanslag toen hij op weg was om de H. Mis bij te wonen. Hij bleef ongedeerd en ging gewoon naar de kerkdienst alsof er niets gebeurd was. Toen men daarna aandrong dat hij zou gaan rusten, antwoordde hij: 'Neen. Vermits God niet wou dat ik stierf, ga ik verder werken.' 

Toen in 1938 alle gevaar uiteindelijk geweken was en de nederlaag van 'de Roden' in Spanje nog slechts een kwestie van maanden was, bracht kardinaal Cerejeira in volgende bewoordingen dank:

'Ons hart springt op van vreugde, nu wij mogen vaststellen dat ons vertrouwen in de Patrones van Portugal niet teleurgesteld werd. Sinds Onze-Lieve-Vrouw van Fatima in 1917 verschenen is, is een speciale zegening van God over het Portugese land neergedaald... 

Als we terugblikken op de twee jaren die verstreken zijn sedert onze gelofte, dan kunnen we alleen maar erkennen dat de onzichtbare hand van God Portugal beschermd heeft, door de gesel van de oorlog en de pest van het atheïstisch communisme ver van ons te houden.'

[bron]