Een moeder...
vergeet nooit het kleine schepsel dat zij ter wereld heeft gebracht.
Is het van Mijn kant niet nog mooier dat Ik Mij alle schepselen herinner die Ik op de wereld heb gebracht? Welnu, als de Moeder het kleine wezentje liefheeft dat Ik haar geschonken heb, dan heb Ik het nog veel meer lief dan zij, omdat Ik het geschapen heb.
En wanneer het soms ook gebeurt dat een moeder haar kind minder liefheeft, wegens een gebrek dat bij hem zou kunnen bestaan, zal Ik hem integendeel des te meer liefhebben.
Zij zou ertoe kunnen komen hem te vergeten, of slechts zelden aan hem te denken, vooral als zijn leeftijd hem onttrokken heeft aan haar toezicht, maar Ik zal hem nooit vergeten. Ik zal hem altijd liefhebben ook al herinnert hij zich niet meer dat Ik zijn Vader en Schepper ben. Ik houd hem in herinnering en heb hem nog steeds lief.
Ik heb jullie al verteld...
dat Ik jullie al híer op aarde de eeuwige gelukzaligheid zou willen schenken, maar jullie hebben dit woord nog niet begrepen. De betekenis is:
als jullie Mij liefhebben...
en Mij vol vertrouwen aanroepen, met deze tedere naam van 'VADER'...
beginnen jullie al híer, op aarde, de Liefde en het Vertrouwen te kennen die je gelukzaligheid zullen uitmaken in de eeuwigheid, en die jullie in de hemel zullen bezingen, in het gezelschap van de uitverkorenen. Is dat niet een anticipatie van de Eeuwige Gelukzaligheid van de Hemel? Die voor eeuwig zal duren...
-
Ik verlang dus...
dat de mens zich dikwijls herinnert...
dat Ik daar ben waar hij is.
Dat hij niet zou kunnen leven als Ik niet bij hem was, levend zoals hij.
Ondanks zijn ongeloof, zal Ik nooit ophouden dicht bij hem te zijn.
-
Ach, hoe verlang Ik te zien dat Mijn Plan dat Ik jullie bekend wil maken, gerealiseerd wordt.
Het is dit:
tot op vandaag heeft de mens er helemaal niet aan gedacht God zijn Vader dit genoegen te doen waarover Ik op het punt sta te spreken:
Ik zou willen zien dat er een groot V e r t r o u w e n tot stand komt tussen de mens en zijn Vader in de Hemel, een ware geest van f a m i l i a r i t e i t , en tegelijkertijd van k i e s h e i d om geen misbruik te maken van Mijn grote Goedheid.
Ik ken jullie noden, jullie verlangens en alles wat er in jullie omgaat. Maar wat zou Ik gelukkig en dankbaar zijn, als Ik jullie tot Mij zag komen, en als jullie aan Mij al je noden zouden toevertrouwen, zoals een kind dat zijn vader v o l l e d i g v e r t r o u w t .
-
Hoe zou Ik jullie wàt dan ook kunnen weigeren?
Of het van klein of van groot belang is...
als jullie het Mij zouden vragen...
Oók als jullie Mij niet zien, en Mij niet in je nabijheid voelen, in de gebeurtenissen die in jullie en rondom jullie heen voorvallen? Wat een beloning zal het voor jullie zijn, op een dag: in Mij g e l o o f d te hebben, zonder Mij te zien!
-
Ook nu Ik persoonlijk hier ben...
te midden van jullie allen en met jullie spreek en onophoudelijk herhaal, op alle mogelijke manieren, dat Ik jullie liefheb en dat Ik gekend, bemind en geëerd wil worden met een speciale eredienst, zien jullie Mij niet, behalve één énige persoon, haar aan wie Ik deze Boodschap dicteer!
Eén énige van de gehele mensheid!
Toch spreek Ik tot jullie allemaal, en in haar die Ik zie en tot wie Ik spreek, zie Ik jullie alle,n en spreek Ik tot jullie allen, en tot ieder afzonderlijk, en Ik heb jullie lief, alsof jullie Mij zouden zien!
Ik verlang dus...
dat de mensen Mij kunnen kennen...
en voelen dat Ik ieder van hen nabij ben.
Herinner U, o mensen, dat Ik de hoop van de mensheid zou willen zijn!
Ben Ik het al niet?
Als Ik niet de hoop van de mens zou zijn, dan zou de mens verloren zijn.
Maar het is noodzakelijk dat Ik als zodanig bekend ben, zodat de Vrede, het Vertrouwen en de Liefde in de harten van de mensen zullen binnentreden en bereiken dat zij in relatie komen met hun Vader, van de hemel en de aarde!
[1.7.32]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten