Nadat Jezus met diepe ontroering had gekeken...
naar die hemelburgers die tot vroegere eeuwen behoorden...
wezen de engelen Hem op de menigten toekomstige heiligen...
die hun inspanningen bundelend met de verdiensten van zijn Lijden...
door Hem verenigd zouden worden met de Hemelse Vader.
Dit visioen was onuitsprekelijk mooi en troostrijk.
Allen gingen voor de Heer door, in hun aantal, hun ras en verschillende graden van waardigheid - allen getooid met hun lijden en goede werken.
Toen aanschouwde Hij de verborgen en onuitputtelijke stromen van verlossing en heiliging die zouden voortkomen uit de dood die Hem als Verlosser van de mensheid te wachten stond.
De apostelen, de discipelen, de maagden en de heilige vrouwen, de martelaren, de biechtvaders en de kluizenaars, de pausen en de bisschoppen, de toekomstige massa's religieuzen, mannen en vrouwen - kortom, het immense leger van zaligen trok voor Hem uit.
-
Allen waren versierd met kronen van overwinning over hartstocht en lijden.
De bloemen van hun kronen verschilden in vorm, kleur, geur en kracht in overeenstemming met het verschillende lijden, de inspanningen en de overwinningen waarmee ze glorieus hadden gestreden.
Hun hele leven en acties, de bijzondere waarde en kracht van hun gevechten en overwinningen, evenals al het licht, alle kleuren die hun triomfen symboliseerden, kwamen uitsluitend voort uit hun vereniging met de verdiensten van Jezus Christus.
De wederzijdse invloed en relatie van al deze heiligen op elkaar...
hun drinken uit dezelfde Bron, namelijk het Allerheiligste Sacrament en het Lijden van de Heer, was een onuitsprekelijk wonderbaarlijk en ontroerend schouwspel.
Niets wat met hen te maken had, gebeurde toevallig: hun werken en nalatigheden, hun martelaarschap en overwinningen, hun kleding en uiterlijk, hoewel ze allemaal zo verschillend waren, werkten toch op elkaar in in een oneindige eenheid en harmonie.
-
En deze perfecte eenheid...
in de meest opvallende verscheidenheid...
is ontstaan uit de lichtstralen en sprankelende kleuren van één enkele zon, uit het lijden van de Heer, het vleesgeworden Woord, in wie het leven was, het licht van de mensen, dat scheen in de duisternis, maar dat de duisternis niet begreep. Het was het leger van toekomstige heiligen dat de ziel van de Heer passeerde.
Zo stond de Heer en Heiland tussen de vurige verlangens van de aartsvaders en de zegevierende menigte van toekomstige heiligen, die elkaar als het ware wederzijds vulden en completeerden en het liefhebbende Hart van de Verlosser omringden als een immense overwinningskroon.
Dit onuitsprekelijk ontroerende schouwspel bood de ziel van de Heer, die allerlei menselijk lijden aan zich voorbij had laten gaan, enige kracht en troost.
-
Ach, Hij hield zo veel van Zijn broeders, Zijn schepselen...
dat Hij gewillig alles zou hebben geleden om één ziel te kopen!
Omdat deze visioenen naar de toekomst verwezen...
leken ze boven de aarde te zweven.
[emmerich]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten