Toen Ik vastgesteld had dat noch de patriarchen, noch de profeten Mij bekend en bemind hadden kunnen maken door de mensen, heb Ik besloten Zelf te komen.
Maar wat te doen om te midden van de mensen te zijn?
Er was geen ander middel dan Zelf te komen...
in de tweede Persoon van Mijn Godheid.
Zullen de mensen Mij kennen?
Zullen ze naar Mij luisteren?
Voor Mij was niets in de toekomst verborgen.
Op die beide vragen antwoordde Ikzelf: 'Ze zullen Mijn aanwezigheid negeren, al zijn ze ook in Mijn nabijheid. In Mijn Zoon zullen ze Mij mishandelen, ondanks al het goede dat Hij voor hen zal doen. In Mijn Zoon zullen ze Mij belasteren, Mij kruisigen om Mij te laten sterven.'
Oostenrijkse Meester, begin 15e eeuw
Zal Ik daarom ermee ophouden?
Nee, Mijn Liefde is te groot voor Mijn kinderen, de mensen.
Mijn Liefde is te groot!
Ik ben er niet mee opgehouden.
Jullie kunnen goed erkennen dat Ik jullie - om zo te zeggen - méér heb liefgehad dan Mijn veelgeliefde Zoon, of om het nog beter te zeggen: méér dan Mijzelf.
Dat wat Ik jullie zeg is zó waar, dat als één van Mijn schepselen voldoende zou zijn geweest om de zonden van de andere mensen uit te boeten, door een leven en een dood gelijk aan die van Mijn Zoon, Ik geaarzeld zou hebben.
Waarom?... Omdat Ik Mijn Liefde verraden zou hebben, door een ander schepsel dat Ik liefheb te laten lijden, in plaats van Zelf te lijden, in Mijn Zoon. Nooit zou Ik Mijn kinderen willen laten lijden.
Zie hier dus, in het kort, de geschiedenis van Mijn Liefde...
tot aan Mijn Komst onder de mensen, door middel van Mijn Zoon.
De meeste mensen kennen al deze gebeurtenissen, maar negeren het wezenlijke:
dat het de Liefde is geweest die tot dit alles leidde.
Ja, het is de Liefde...
en Ik wil dat jullie dat opmerken.
Nu is deze Liefde vergeten.
Ik wil jullie eraan herinneren, opdat jullie Mij leren kennen zoals Ik ben.
En opdat jullie niet zijn als slaven, zo bang... voor een Vader die jullie tot het uiterste toe liefheeft.
Ziet, in dit verhaal zijn wij pas bij de eerste dag van de eerste eeuw...
en Ik zou jullie willen leiden tot in onze dagen: tot de twintigste eeuw.
O, hoe is Mijn Vaderliefde vergeten geweest door de mensen!
En toch heb Ik jullie lief met zo’n grote tederheid.
Wat heb Ik nog niet gedaan in Mijn Zoon, d.w.z. in Mijn Mensgeworden Zoon!
De Godheid is in deze mensheid verhuld - klein, arm, vernederd.
Met Mijn Zoon Jesus, leidde Ik een leven van ontbering en werk.
Ik ontving Zijn gebeden, opdat de mens een duidelijk omschreven weg zou hebben om altijd rechtvaardig te wandelen, met het doel veilig bij Mij aan te komen!
Zeker, Ik kan de zwakheid van Mijn kinderen goed begrijpen.
Daarom heb Ik Mijn Zoon gevraagd hen middelen te schenken, om zich weer op te richten als ze gevallen zijn. Deze middelen zullen hen helpen om zich van hun zonden te reinigen, zodat zij weer kinderen van Mijn Liefde zullen zijn.
Deze middelen zijn hoofdzakelijk de zeven Sacramenten. En het grootste middel tot redding, ondanks jullie vallen in de zonde is het Kruis, is het Bloed van Mijn Zoon, dat te allen tijde over jullie wordt uitgestort indien jullie het wensen, zowel in het Sacrament van Verzoening, alsook in het Heilig Misoffer.
[1.7.32]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten