Geboren in Leiria...
woonde hij ook in de Cortes, in Casa de São Pedro, in São Pedro de Moel en in Lissabon.
In de hoofdstad woonde Lopes Vieira in het gebouw dat ingeplant was in de ruimte van het verdwenen klooster van Nossa Senhora da Rosa, en dat tussen 1927 en 1942 eigendom zou zijn van de dichter. Vooraan staat nu zijn buste.
De enorme bibliotheekkamer van het 'Solar do Largo da Rosa'...
was in die tijd 'een van de laatste kamers waar de geest zich herschiep in de geest zelf', volgens Américo Cortez Pinto, en een groot aantal intellectuelen en kunstenaars werden er 'onthaald in geestelijke gezelligheid, onder de voortdurende inspiratie van zijn aanwezigheid'.
Dezen, en nog anderen, zochten hem ook op in São Pedro de Moel...
in zijn 'Casa Búzio' [Huize Schelp], waar het geluid van het 'Verde Pino' [Dennengroen] te horen was, en echo's van melodieën gebracht door de stem van de zee. Het leven van Afonso Lopes Vieira schommelde als een slinger tussen zijn Solar de Lisboa en het zomerhuis in São Pedro de Moel.
Zijn cadans werd alleen onderbroken door de reizen die hij naar het buitenland maakte, en waaraan veel van zijn boeken prettige herinneringen bewaren.
Hipólito Raposo, Agostinho de Campos, Pequito Rebelo, Adelino Mendes, Alfredo Gândara, Lobo de Campos en vele andere schrijvers en journalisten vertellen over de invloed die het 'Casa Búzio' uitoefende op het literaire leven van de dichter.
In 1911 [33j.]...
zegt Lopes Vieira zelf in zijn autobiografie...
begon hij de 'Vicentiaanse Campagne'.
Toneelschrijver en dichter Gil Vicente keerde onder zijn hand terug naar het podium, en lokte de meest prestigieuze komieken en moedige zakenlieden uit Lissabon aan voor deze patriottische kruistocht, met als doel de meeste werken van de oprichter van het nationale theater te restaureren.
Luís Vaz de Camões en Almeida Garrett kwamen ook tot hem. Hij trad in de voetsporen van laatstgenoemde, en werd al snel de leider van de beweging om het land te 'reportugezen', waarbij hij in de traditie de inspiratiebron zocht voor de literatuur en kunst van zijn tijd.
Lopes Vieira was een echte estheet...
'wiens geest open stond voor álle vormen van kunst'.
Getuige daarvan de artistieke omgeving waarin hij zich bewoog, zijn cultus voor schilderkunst, muziek, gravure, beeldhouwkunst, film, en zelfs de zorg die hij besteedde aan de grafische presentatie van de boeken die hij schreef of redigeerde.
De talrijke conferenties die hij hield, het respect en de bewondering die hij toonde voor nationale folklore en kunst, het patriottische werk dat hij ondernam om enkele geschriften 'die in onze geest waren' in de Portugese taal terug te brengen, maakten hem de titel van 'Grootmeester van Portugal' volledig waardig.
Kinderen niet vergetend...
(hijzelf zou sterven zonder kinderen...)
schreef hij enkele van de mooiste pagina's kinderliteratuur voor hen.
En realiseerde ook als regisseur de kinderfilm O Afilhado de Santo António (1928).
Deze en vele andere van zijn werken dienden bovendien als inhoud...
van tal van geïnspireerde muzikale composities.
[wiki]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten