Door het geloof zijn de muren van Jericho ingestort...
nadat zij er op zeven achtereenvolgende dagen omheen getrokken waren.
Door het geloof is de hoer Rachab ontkomen aan het lot van de ongelovigen...
omdat zij de spionnen vriendelijk had ontvangen.
En wat nog meer?
De tijd ontbreekt me om te verhalen van Gideon, Barak, Simson en Jefta, van David en Samuël en de profeten. Door het geloof hebben zij koninkrijken omvergeworpen, gerechtigheid uitgeoefend, de vervulling van beloften afgedwongen. Zij hebben leeuwen de muil gesloten, de gloed van vuur gedoofd, ze ontsnapten aan het scherp van het zwaard.
Hun zwakheid werd kracht.
Ze werden machtig in de oorlog.
En dreven vijandelijke legers op de vlucht.
Vrouwen kregen hun doden terug door opstanding uit de dood.
Anderen werden ten dode gefolterd...
en wezen hun vrijlating af...
om een betere opstanding te verwerven.
Weer anderen hadden spot en slagen te verduren, en boeien en opsluiting.
Zij werden gestenigd, doormidden gezaagd, terechtgesteld met het zwaard.
Zij zwierven rond in schapevachten en geitevellen, ten prooi aan ontbering, vervolging, mishandeling.
Zij waren te goed voor deze wereld. Ze vluchtten in woestijnen en op de bergen.
Ze verborgen zich in spelonken en holen in de grond.
Ook dezen hebben zich allen een naam verworven door hun geloof.
Toch heeft geen van hen de belofte in vervulling zien gaan.
God had met ons iets beters voor en wilde niet...
dat zij hun voleinding zouden bereiken zonder ons.
[Heb.11]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten