vagevuur

De boodschap van Garabandal is erg belangrijk. 

Het lijkt een preventief tegengif, dat is voorbereid door een alwetende God Die ons diep liefheeft, met het oog op de storm en de onrust die op het punt stond te barsten in de Kerk. Hoewel die storm enkele jaren voordat het Oecumenisch Concilie plaatsvond begon [Vaticanum II, najaar 1962], manifesteerde hij zich pas op serieuze wijze tijdens het Concilie zelf. En nam in hevigheid toe bij de Raad in de eerste jaren na de voltooiing ervan.

God anticipeerde op al deze gebeurtenissen en voorzag in de remedie voor Zijn Kerk door de boodschappen van Garabandal. Tussen medio '61 en eind '65 vonden meer dan tweeduizend verschijningen plaats. De boodschappen die via deze verschijningen werden ontvangen, gaven ons het antwoord op alle problemen die de Kerk begonnen te verontrusten.

Maria en de rozenkrans, de eucharistie en het priesterschap waren verreweg de punten die de grootste aanval en woede ondergingen. Het vagevuur en de hel werden ook zwaar aangevallen door sommigen met nieuwe manieren van denken.

Al deze bovengenoemde punten van de katholieke leer, werden op de een of andere manier in Garabandal bevestigd. Via Maria heeft God ons willen overdragen om onze overtuiging en traditioneel geloof te behouden, om onze religieuze praktijken die tot dan toe werden beoefend, in stand te houden.

Onze Lieve Vrouw leidde de visionaire meisjes bijvoorbeeld...

vele malen in een staat van extase om te bidden voor de zielen in het vagevuur.

Aan de andere kant werden deze religieuze praktijken al op grote schaal gebruikt door de bevolking van het dorp Garabandal. De mensen van Garabandal hebben een lange traditie van bidden voor de zielen in het vagevuur.

De maand november, gewijd aan het gebed voor de zielen, vooral op 1 november, het feest van Allerheiligen, en op 2 november voor de overleden gelovigen, werd in de locale kerk met een bijzonder religieus vuur gevierd.

Wat echter vooral opmerkelijk is, is het feit dat deze gebeden voor de zielen iedere dag van het jaar in dit dorp worden gebeden. Die taak wordt geïnitieerd door een persoon die met een bel over alle paden van het dorp loopt en zo alle mensen van het dorp waarschuwt voor het begin van de viering.

Onze Lieve Vrouw bevestigde dus...

deze gewoonte om voor de overleden zielen te bidden... 

toen Ze zelf de meisjes in een staat van extase leidde om hetzelfde te doen.

Ze zou hen meer dan eens naar de dorpsbegraafplaats leiden, alleen of vergezeld in een groep.

Het belangrijkste was dat dit in de maand november vaker voorkwam dan in andere tijden van het jaar. 

De betekenis van dit alles is des te belangrijker, gezien het feit dat het Spaanse volk niet de gewoonte heeft om hun overleden familieleden op begraafplaatsen te bezoeken. En over het algemeen kwamen meisjes ook niet óp de begraafplaats. 

Ze bevonden zich bijna altijd buiten de tralies van de hoofdpoort van de begraafplaats. 

Die zich op land bevindt dat iets verder van het dorp ligt.

Onze Lieve Vrouw leidde in Garabandal de meisjes ook naar de huizen van dorpelingen... 

om voor de doden, en ook voor de zieken, te bidden.

Deze situaties kwamen vaak voor, veel vaker zelfs dan de bezoeken aan de begraafplaats.

Bij wijze van voorbeeld geven we hier één specifiek incident, ontleend aan het boek "Memories van een Spaanse Plattelandspriester" van pater José Ramón de la Riva, pastoor van de parochie van Onze-Lieve-Vrouw van Smarten, parochie van Barro de Llanes, gelegen in de regio Asturië. Hij was getuige van meer dan 200 extases.

In de maand augustus 1962... 

verbleef José Ramon enkele dagen in Garabandal. 

Aan het einde van een bepaalde nacht, zodra hij de plaatselijke kerk had verlaten na het bidden van de rozenkrans, vertelt hij ons dat Jacinta een verschijning had gehad, en in een staat van extase door de straten en steegjes van het dorp liep. In plaats van haar te volgen, besloot de pater om samen met Jacinta's moeder naar hun huis te gaan om er te gaan eten. En na het eten, besloot hij naar het huis van Maximina te gaan, waar hij de nacht zou doorbrengen. 

Wroeging maakte zich van hem meester, vooral omdat hij er niet voor had gekozen om Jacinta te volgen en in extase te zien. Toen hij hoorde dat Mari Loli had aangekondigd dat Onze Lieve Vrouw de volgende dag bij zonsopgang, rond drie uur, aan Jacinta zou verschijnen, had hij daarom de beslissing genomen om eerder op te staan ​​om die gebeurtenis wel bij te wonen, waardoor het een klein offer werd.

 

Hij werd echter gewekt...

door het geluid van iemand die door de gangen liep van het huis waar hij zich op dat moment bevond. Het was Mari Loli's broer Nandin. Hij klopte op de deur en riep luid naar Maximina om de deur snel te openen, aangezien Mari-Loli op weg was naar háár huis. 

Even later hoorde pater Ramon ook iemand op zijn slaapkamerdeur kloppen. Zodra hij zich klaarmaakte om uit de dekens te komen, en te zeggen 'je kunt binnenkomen', werd de deur plotseling  al geopend, en Mari Loli verscheen in een staat van extase in zijn kamer, met een kruisbeeld in een van haar handen.

Plots liep ze naar pater Ramon, en even snel viel ze neer op haar knieën (een extatische valpartij, zoals die vaak in Garabandal voorkwamen en indruk maakten op iedereen die er getuige van was). Daarna, en nog steeds op haar knieën, ging het kind naar de muur, achter het bed waar pater José Ramon was. 

Aan die muur, hing een groot portret van Maximina's echtgenoot, die enige tijd ervoor was overleden. Mari Loli ging zelf naar het bed, en bad voor Maximina's overleden echtgenoot. Toen draaide ze zich om, nog steeds op haar knieën, en maakte het kruisteken met het kruis dat ze droeg, en deed het over het deken. Vervolgens presenteerde ze het kruisbeeld aan pater José Ramon, zodat hij het kon kussen. 

Toen dat gebeurde, glimlachte Mari-Loli. Ten slotte draaide ze zich om naar de deur. Nog steeds geknield. Bij de deur, stond ze op en ging weg.

Don José Ramon besloot het relaas van dit voorval... 

met de constatering dat dit soort voorvallen, precies op dezelfde wijze, al op een ander moment en andermaal bij Maximina's huis had plaatsgevonden, precies om kwart over drie 's ochtends.

[bron]