GEBED TOT DE HEILIGE MARIE ADOLPHINE
medezuster en -martelaar van de H. Amandina
Op de rand van ’t landelijk Brabant
stil verdoken in het groen
stond de wieg van Adolphine
nu omkleed met eer en roem.
Nederig levend in ’t verborgen
onbekend hier op deez’ aard
wist zij deugd aan deugd te rijgen
kleinood meer dan schatten waard.
God, de meester aller zielen
zag met welbehagen neer
op het hart van Adolphine
werkend steeds voor Zijne eer.
Zachtjes en toch sterk welsprekend
lokt’ Hij haar de wereld uit
naar de lusthof, Zijn geneugten
haar verkiezend tot Zijn bruid.
In gewijde stilte levend
hoog bestraald door d’Hostiezon
steeds gehoorzaam, arm en zuiver
bloeide deze schone blom.
Diep in ’t harte welt de hope
door God zelf daarin gelegd
eens haar bloed te mogen geven
uitverkiezing stil voorzegd.
Gaande over land en zeeën
maar in het harte blijft geprent
‘k wil aan Jezus alles geven
hoe de wereld keert of wendt.
Adolphine blijft verborgen
ook ginds op Chinese grond
maar nu wordt haar lof bezongen
klinkt haar roem van mond tot mond.
Blijde biedt zij heel haar wezen
aan de Heer als offer aan
purperrood zijn nu haar kleren
voor Gods lof en Jezus’ naam.
In de rij der martelaren
staat weer een van Neerlands grond
zwakke maagd maar sterke vrouwe
dreunt haar lof de wereld rond.
Hoor, o heilige Adolphine
naar ons nederig smeekgebed
voor de kerk en voor de wereld
zend ons helpsters nauwgezet.
Bid dat vele jonge mensen
mee gaan strijden in onz' rij
en de geest van missionaris
maakt dan vele armen vrij.
[bron]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten