Tweede voorbeeld van Magallanes' poëzie
(als ik tenminste goed begrijp dat deze verzen van hem zijn...)
dat opstijgt als rook van nat hout.
2.- Ik prijs U, Heer,
in de geur van vers gras;
en in die van de Huizaches zegen ik U, *
Zo geurt Uw Genade in de steegjes bij zonsopgang.
3.- Mijn sandalen worden nat van het natte gras
wanneer ik mij tot U richt; *
verfrist mijn vermoeide voeten.
4.- Ik loop tussen de garruños, de nopales en de toppen van de magueyes; *
als tussen de zorgen, de strijd en de gevaren van het leven.
5.- Maar het honingwater is zoet,
de cactusvijgen en de pitaya’s zijn smakelijk, *
zoals Uw woorden in de Bergrede.
6.- Bliksem slaat in op de bergtoppen; *
Uw stem is ook oorverdovend
voor wie de armen oplichten.
7.- Laat het water van de storm over de paden stromen: *
de bronnen van Uw Genade over de zielen.
8.- Op de heuvel rust de regenboog van Uw blik *
kracht voor de zwakken, voorzichtigheid voor de machtigen.
9.- Zittend onder de mesquite wacht de huiseigenaar ons op; *
om ons melk en honing te geven, uit de kruiken van het Koninkrijk.
10.-En wij komen aan bij de grote Schuur; *
in het huis van de Vader en van de Zoon
en van de Geest.
[bron]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten