De heilige Christoffel Magellaan
"had een natuurlijk talent om verzen te schrijven
met een speels metrum en perfecte consonantie"...
Hieronder de vertaling van vierregelige verzen
die hij in jonge jaren schreef over zijn jeugd
als boerenzoon op het Mexicaans platteland.
Terwijl ik aan het begin van mijn reis
bijna tevergeefs aan mijn carrière en mijn lot dacht,
bleef ik achter als een wees, zonder vader.
Toen maakte mijn arme, droevige weduwe-moeder,
die geen troost had om haar honger te stillen,
van mij een schaapherder.
Ik zat ongeveer vier jaar lang in deze negatieve spiraal,
tot ik het geluk had om te vertrekken
en naar school te gaan.
Soms werkte ik, andere keren was ik op school.
Zo leerde ik met moeite
de eerste letters.
Gedurende een lange periode en met zeer onafgebroken werk,
heb ik, om een lang verhaal kort te maken,
meer dan honderd matten gemaakt.
Ik leerde het land bewerken, snoeien en plukken.
Kort voor aanvang van mijn beoogde carrière.
Intussen vergat ik niet dat God mij had geroepen
voor een verheven bestemming
die ik nooit zal begrijpen.
Met verdriet in het hart ontving ik
van mijn arme moeder de zegen
en zei ze: "God behoede je!"
Op elf oktober achtentachtig
pakte ik mijn koffer en zei:
"Vaarwel, mijn geliefde land."
Ik had vijfentwintig pesos nodig
om mijn doel te bereiken en een aanbeveling
die pater Morfín mij gaf.
Toen ik in Guadalajara aankwam,
ging ik aan Jiménez vragen
wie ik om hulp kon vragen.
Hij verwees mij naar een man in een leren broek,
en ik moest hem mijn naam vertellen.
En dat ik een arme veehouder was.
Dat zijn genade aandacht zou schenken
aan mijn beklagenswaardige toestand:
dat hij mij hulp zou bieden voor heel weinig geld.
Maar er gebeurde niets en diezelfde middag,
toen dit allemaal voorbij was, keerde ik
weer terug naar de Vader.
Gelukkig hielpen de dames van González mij,
zoals ze al beloofd hadden,
voor vijf pesos en zes reales.
Nadat ik dit agentschap had afgerond,
ging ik terug naar Quintin om hem te vragen
met welke boeken ik Latijn moest leren.
En zonder deze moeilijkheden kon ik iedere dag
naar het beroemde seminarie gaan
om mijn lessen te ontvangen.
Ik wil niet langer wijzen naar wat ik mezelf later zag verwijzen.
Laten we het maar in de inktpot bewaren
en er een einde aan maken.
[bron]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten