wordt vervolgd
!
maandag 21 oktober 2024
beata conchita 7
-originele icoon-
het verhaal van de verering van
Nuestra Señora del Perpetuo Socorro
('OLV van Altijddurende Bijstand'...)
hoe Zij terecht kwam - via een diefstal zelfs! -
vanuit Kreta in Rome, en vanuit Rome
uiteindelijk in het verre Spanje
en daarna de hele wereld...
is te mooi om niet te delen !
(net als het krachtige gebed tot OLV
door Conchita zelf geschreven...)
vraag...
en u zal gegeven worden...
!!
¡Oh María!
Tú lo puedes todo.
Basta que digas una palabra,
para que se te conceda.
Con un suspiro de tu corazón,
con una palabra de tus labios,
tienes todas las riquezas de Dios.
Yo me alegro de tenerte por Madre
y me acerco a ti,
confiando en tu misericordia
y en que me escuchas.
¡Oh Madre!
Tú ves que mis necesidades
son mayores que las de
las Bodas de Caná.
Dígnate decirle a Jesús
que convierta mi corazón
en un horno encendido de su amor.
Pídele que transforme
mi debilidad en fortaleza
y que me cambie
de pecadora en santa.
¡Oh Madre mía!,
no me niegues esta gracia
y pide a Jesús por mí,
porque él nada te puede negar.
Amen
beata conchita 6
of wandelden vader en dochter
(haar moeder vroeg gestorven)
liever de andere kant op ?
naar beneden, de hoge helling áf,
naar de kerk waar Maria vereerd werd
de mooie icoon met het prachtige kopje
van het Jezuskind...
zo belangrijk voor de redemptoristen
en voor slachtofferzielen...
en waar, na haar dood,
haar vader zou intreden als redemptorist
en ook priester zou worden, heel mariaal,
in de geest van Alfonso de' Liguori...
daar waar ze nu, beiden,
begraven liggen
en hun relieken
vereerd worden
beata conchita 5
lag het huis van Manuel de Falla
op amper 300m van hun huis vandaan
dan lag, iets hoger nog op de helling, ook het Alhambra
op wandelafstand van de ouderlijke woningen
met het Paleis van Karel V daarin...
zouden ze vaak daarheen zijn gewandeld?
naar de vele tuinen?...
beata conchita 4
-Conchita's verzameling kandelaartjes-
Van Conchita's jonge hand, ook deze reflectie
geschreven n.a.v. Witte Donderdag:
'"Terwijl Hij nog aan tafel zat, en aan het einde van het avondeten,
nam Jezus het brood, dankte, zegende het en brak het, zeggende:
'Neem en eet, dit is mijn lichaam'..."
Met deze eenvoudige woorden verricht Jezus
het meest verbazingwekkende en wonderbaarlijke wonder van Zijn hele leven.
Daarin onthult Hij ons de liefde en tederheid, de oneindige delicatesse van Zijn Hart.
Kan er een grotere Liefde bestaan dan de liefde die ons wordt getoond
door de instelling van de Eucharistie?
Omdat God zo machtig, zo immens, zo rijk is, kan Hij ons niets beters geven...
Hij heeft zijn oneindige schatten uitgeput om ze beschikbaar te maken voor de mens.
Ja, Jezus in het Heilig Sacrament is helemaal van ons, wordt ons geheel gegeven.
En niet alleen wilde Hij in een bepaald aantal kerken of steden verblijven,
maar op álle plaatsen waar christenen zijn, wil Hij daar zijn
om hun Leven en Kracht te zijn.
-een van de vele mooie jurken-
Hij kende heel goed de minachting,
de verlatenheid, de eenzaamheid, de beledigingen
en de heiligschennis die Hij in dit Sacrament zou moeten ondergaan.
Maar dit was niet genoeg om Hem ervan te weerhouden het in te stellen.
Zijn Liefde wist over alle obstakels te zegevieren.
Wat zou er zonder Hem in deze wereld van ons geworden zijn?
Tot wie zouden wij ons hebben gewend, in onze zorgen, zwakheden en verleidingen?
Waar vind je nog de kracht om te volharden op het pad naar de hemel?
Maar...
wij kunnen echt zeggen:
Jezus is helemaal van mij in de Heilige Communie.
Hij is mijn Leven, mijn Schat, mijn Liefde.
Met Hem kan ik alles doen, omdat Zijn Genade mij Troost.
Wat zal ik vrezen, als ik mijn Heer Jezus Christus in mijn ziel bezit?
O Liefde! O Naastenliefde!
Dat God zich zo nauw wil verbinden met een schepsel!
Kunnen wij ons zoveel Genegenheid en Liefde voorstellen?
(na haar dood priester geworden)-
In de Eucharistie vermenigvuldigt Jezus zich oneindig,
om zichzelf aan alle mensen te geven.
Hij had op één plaats, of in één kerk, kunnen blijven...
Maar nee, waar er ook maar een paar christenen zijn, wil Hij erbij zijn.
Voor alle levens, en voor alles, offert Hij zichzelf op.
En toch wordt Jezus niet geliefd.
Laten mensen Hem in de steek, beledigen Hem, verachten Hem.
Laten wij tenminste, die de vreugde hebben Hem te kennen
en Hem zo vaak in ons hart te ontvangen, trouw aan Hem zijn!
Laten wij Hem liefhebben
met al onze kracht.'
[bron]
beata conchita 3
-slaapkamer van Manuel de Falla-
vlakbij het mooie Carmen
('huis met tuin', typisch voor Granada)
van de rijke familie Barrecheguren...
nauwelijks 'het hoekje om' zelfs
in zekere zin 'het huis tegenover'...
woonde in diezelfde dagen
- en eveneens in zo'n mooi huis -
de Spaanse componist Manuel de Falla
van wie weinig weten dat ook hij
érg katholiek was... (en, onder Franco,
daarom zelfs uitweek naar Argentinië!)
nu een museum
beata conchita 2
-zicht op Granada vanuit haar ouderlijk huis-
Van Conchita's hand,
deze reflectie dd. 27/11/26:
'Vandaag word ik eenentwintig jaar oud.
Dit betekent dat het leven veel sneller gaat dan we denken.
Misschien is de helft, een derde van mijn leven al voorbij...
misschien sterf ik binnenkort...
en zelfs als ik nog vele jaren leef...
zullen die jaren net zo snel voorbijgaan als de vorige.
Wat is een lang leven, vergeleken met de eeuwigheid?
Minder dan een druppel water, vergeleken met de oceaan.
-Conchita's kamer, met ziekbed-
Binnenkort zal ik deze wereld verlaten,
en zal er geen spoor meer zijn van mijn leven.
Net zoals het schip dat de zee oversteekt, geen spoor van zijn doorgang achterlaat.
En dit leven, zo kort, zo vluchtig...
is mij door God gegeven om een eeuwigheid te verwerven.
Wee mij, als ik het verspil!
Wee mij, als ik het voor iets anders gebruik
dan voor het liefhebben van God!'
[bron]
beata conchita 1
zalige Conchita Barrecheguren...
gestorven op 13 mei (!) 1927
(10 jaar na 13 mei 1917...
de 1e verschijning in Fátima)
een slachtofferziel, 27 jaar oud...
met een duidelijke connectie
(zoals steeds...) met Maria
zaligverklaard op 6 mei 2023
traditioneel de feestdag
van Johannes Apostel
!
zondag 13 oktober 2024
sainte foy 6
--burg over de Garonne bij Agen-
"Terwijl Sainte Foy, samen met andere moedige vrouwen...
die niet toegaven aan de Romeinen, en hun geloof níet afzweerden...
ook al wisten ze dat dat de dood zou betekenen...
terwijl zij dus gemarteld werd...
naakt geroosterd boven een vuur...
kreeg op de top van de heuvel boven de stad Agen
waarheen - samen met de minder moedigen -
de bisschop, Caprasius, was gevlucht...
deze laatste...
toch voortdurend met zijn hart bij de christenen die in de stad waren achtergebleven,
in een visioen te zien hoevéél het meisje Foy moest lijden!
Toen hij haar in zijn gebeden bij God aanbeval, zijn blik gericht op de hemel,
zag hij plots... hoe zij een kroon droeg van de kostbaarste edelstenen,
die schitterend het licht weerkaatsten in allerhande kleuren.
En vanuit de wolken daalde een duif naar haar af,
die neerstreek op haar hoofd;
en van onder de gespreide vleugels van de duif
daalde een zachte dauw neer die de vlammen doofde.
Toen besefte de bisschop
dat zijn plaats was tussen hen die dat lijden moesten ondergaan.
Hij daalde dus af naar de stad.
Onderweg kwam hij zijn moeder tegen
die hem moed insprak en op het hart drukte
het lijden voor de Heer op zich te nemen.
Ter voorbereiding sprak hij eerst nog
een eerlijke biecht."
[bron]
sainte foy 5
In de abdijkerk van Conques...
waar het meest indrukwekkende reliekschrijn van de heilige wordt bewaard
zou ook een gordijn behouden zijn dat naar men zegt is samengesteld uit alle ketenen en boeien die door voormalige gevangenen naar Sainte Foy toegebracht werden, uit dankbaarheid voor hun bevrijding, die zij aan haar voorspraak toeschreven.
"In de loop van de middeleeuwen" schrijft heiligennet...
"werd een boek aangelegd waarin de wonderdaden rond dit reliekschrijn werden opgetekend. Zo wordt er verteld dat zij de haren van een kale ridder weer deed aangroeien, dat zij een dode ezel ten leven wekte, dat zij een mismaakt meisje veranderde in een beeldschone vrouw!
Uit een aantal verhalen krijg je de indruk dat de in goud en edelstenen uitgebeelde Sainte Foy vooral uit was op nóg meer sieraden; geen pelgrim kon voorbijgaan zonder iets van zijn kostbaarheden bij haar achter te laten.
Haar beeld was dan ook omhangen met de kostbaarste kettingen, ringen, spelden, broches en andere sieraden. Dat bracht een hooggeplaatste, adellijke dame ertoe al haar sieraden thuis achter te laten, toen zij van plan was langs Sainte Foy te gaan..."
Uit op nóg meer sieraden?
Was het niet eerder zo dat zij mensen deed áfzien van materiële rijkdom?
"Zij stond erom bekend" lees je verder...
"dat zij met haar wonderen vaak mensen voor gek zette en heette daarom 'sancta joculatrix' (grapjes-heilige). Zo wordt er verteld hoe zij 's nachts haar kostbare sieraden liet rinkelen en tinkelen. Dan schrok de nachtwaker wakker en ontdekte dat alle kaarsen uitgegaan waren. Dat maakte het effect van die ijle geluidjes nog griezeliger. Maar op het moment dat hij opstond en aanstalten maakte om de kaarsen opnieuw aan te steken, gingen ze vanzelf weer aan!
Op zo'n moment was de woede van de oude nachtwaker al tot een kookpunt gestegen, dan begon hij op de heilige te schelden, en verweet haar dat zij de draak met hem stak."
Humor?
"Zij werd aangeroepen voor allerlei noden...
Liepen de landerijen van de abdij op de een of andere manier gevaar, of werd de streek bedreigd door natuurrampen, dan werd zij op een paard gezet en in processie door het glooiende landschap gevoerd.
Voorop ging een kruis dat rijk versierd was met juwelen en het geheel werd omzoomd door een zee van toortsen en kaarsen. Waar de route langs zou komen werd aangekondigd dat zij in aantocht was, door monniken met cymbalen en olifantenhoorns. Dit alles ging altijd gepaard met wonderen."
Olifantenhoorns!
[bron]
sainte foy 4
Wat een uitputtend verhaal, dat Cansò de Santa Fides...
Nee, dan liever een kortere versie!
Die van Dominique-Marie Dauzet misschien...
premonstratenzer-monnik, archivaris in de abdij van Mondaye (Calvados),
doctor in de geschiedenis van de religies, en docent aan de Sorbonne...
In zijn boekje lezen we, als we de uitgeversfiche mogen geloven:
"Menigten middeleeuwse pelgrims wierpen zich, op weg naar Compostela, neer aan de voeten van de gouden Majesteit van deze heilige... deze verbazingwekkende vrouwelijke figuur van zachtheid en humor, die centraal stond - vele eeuwen ná haar dood - in het geweld van het jaar 1000."
Zachtheid...
En humor...
"Onder de wonderbaarlijkheid van legendarische verhalen, een realiteit onderzoekend die misschien nóg wonderbaarlijker is: de tederheid van God voor de kleintjes en voor de gewonden van het leven... roept Dauzet dit ‘kind met vermiljoenen bloemen’ op, dat Sainte Foy was...
tot en met haar boodschap voor vandaag...
die zeer ontroerend en aangrijpend is
m.b.t. armen en gevangenen..."
[bron]
sainte foy 3
CANSÒ de SANTA FIDES (11e E.)
1
Ik hoorde een Latijns boek uit vroeger tijden lezen onder een dennenboom: ik heb het allemaal beluisterd, tot het einde. Er was nooit een betekenis die niet werd uitgelegd.
Het sprak over de vader van koning Licinius en de nazaten van koning Maximinus. Ze verjoegen de heiligen, met hetzelfde tempo als de jager 's morgens het hert. Ze leiden hen naar de gevangenis en naar het einde; dood lieten ze hen op hun rug liggen; ze liggen in de velden als ellendigen; hun buren hebben hen niet begraven. Dit was rond de tijd van Constantijn.
2
Ik hoorde een lied dat mooi is bij het dansen, dat van Spaans materiaal was. Het sprak geen Grieks, noch Saraceens. Het is zoet en zoeter dan honingraat en meer dan welke peper dan ook die in het drinken wordt gegoten. Ieder die het goed zegt op de Franse manier, ik geloof dat hem daar grote voordelen uit ten dele zullen vallen, en dat hij er in deze wereld dan ook zo uit zal zien.
3
Het hele land van de Basken en Aragon en het land van de Gascons weten wat dit lied is, en of deze kwestie inderdaad waar is. Ik hoorde het zeggen tegen geestelijken en geleerden met een goede reputatie, zoals blijkt uit de passie waarmee ze deze lessen lezen. En als dit deuntje jullie bevalt, zoals de eerste toon het al begeleidt, zal ik het rijkelijk voor je zingen.
4
Je hebt altijd genoeg gehoord dat Agen een zeer machtige stad was, omsloten door muren en sloten. De Garonne loopt langs een van de zijkanten. De inwoners van de plaats waren erg slecht: levend in ledigheid en grote vrede, onthield geen van hen zich van grote zonden, de grootste gek minder nog dan de meest verstandige...
5
Het volk was mooi, als ze gezond waren geweest; de lichamen ziek, omdat ze heidens werden. Ze lieten God in de steek; renden naar de tempel en bedekten alles met goud uit Cordoba; ieder bood de ring van zijn hand aan, en, wie dat niet meer kon, een stuk brood. Het is beter om dat aan de hond te geven. Al hun werk deden ze vergeefs. Ach... waarom waren zij geen christenen!
6
Koning Salomo vertelde een gelijkenis over de appelboom die opspringt in de struik, die rondom omringd is door doornen, distels en meidoorns. Daar groeien bovenaan bloemen, en in het juiste seizoen appels.
Slecht waren de heidenen uit Gascon, die de God van de hemel verkeerd begrepen. Hun schaduw omhelsde deze jonge plant waarvan wij dit lied zingen. Maar God plukte er zoete en goede vruchten uit.
7
De heer van deze stad had grote en ruime domeinen. Hij liet deze zonde achter zich toen hij kon, en hield in het geheim heel veel van God.
Je zult horen hoe God hem eerde en welk kostbaar goed Hij hem gaf: Hij gaf hem een dochter, als getuigenis van zijn goede wil. Haar naam was Fides, gezonden door God. Ze werd kuis opgevoed en hield haar maagdelijkheid intact. Door haar heeft God deze wereld enorm geëerd.
8
Haar lichaam is mooi en de taille is klein; nog mooier is de ziel die erin zit. Ze heeft mooie ogen en een wit gezicht; maar de inhoud van haar hart is zelfs nog waardevoller.
Voordat ze twaalf jaar oud was, deed ze zo'n werk dat God enorm behaagt: ze nam een martelaarschap, en een zeer verschrikkelijk, zoals men het leest en zingt, O God wordt erdoor geëerd!
9
De eer die zij sinds deze eeuw op aarde had, waardeerde zij niet méér dan modder. In de God van de hemel was haar hart geplaatst, en Zijn dienen beviel haar enorm. Ze zal niet rusten, antwoord ik daarop, totdat ze God zelfs met haar dood heeft betaald; dit bracht de Duivel in rep en roer.
10
Ze had grote gebieden en heel wat kastelen en bont van wilde dieren en knopen en, aan haar vingers, kostbare ringen, goed gemaakte schalen, goud en zilver. Ze vreesde dat dit een slechte val was, die de Zwarte Duivel voor haar zette; zij voedde er armen en melaatsen mee. Ze werd arm als een bedelaar en bleef bij God, die haar meer behaagde.
11
Nadat ze een dure jurk met afhangende mouwen had afgedragen, werd ze érg arm voor God. Ze verliet de anderen in haar toestand en begon moedig God te zoeken.
Twijfel er niet aan dat hij haar beloont, want van nu af aan wilde ze Zijn werker en Zijn trouwe dienaar zijn, en had ze zich erop toegelegd zichzelf aan Hem aan te bieden; dit is de juiste weg.
wandtapijt Conques
12
Ik zal je nu over deze heidenen vertellen...hoe hard ze de christenen behandelden.
Toen Sint-Adrian werd vermoord, was Diocletianus koning; hij was koning van de Grieken en Romeinen; hij bezat Spanje en de bergen van Cerdagne. Licinius was zijn oudste zoon, en toen hij geboren werd, gaf hij hem leraren.
Hij stond op tegen God, deze oude hond; hij doodde de heiligen met beide handen. Nu bevindt hij zich op de bodem, onder duizend duivels, met zijn hoofd afgehakt. Zijn medewerker was Maximianus.
13
Samen zijn ze het eens over hun zaak: ze koesteren vele afgoden; ze gaven opdracht om hen zowel over land als over zee te aanbidden en te eren. En ze namen een hebzuchtige misdadiger mee: het is Dacianus, God vloek!
Ze stuurden hem om dit koninkrijk te regeren, om de christenen gevangen te nemen en te verbranden, en om ze hard en bitter onder druk te zetten.
14
Hij is hier naar Agen gekomen. Dit was een man die geen goede bedoelingen had. Hij gaat overal werken doen die ons te kennen geven dat hij God beledigt: hij aanbidt de Duivel en verkoopt mensen, en hij kijkt en neemt christenen mee: hij doodt sommigen en hangt anderen op, en hij verbrandt er veel in de vlam. En hij wil dit te vaak doen.
prent uit Zaragoza
15
Toen ze hoorden dat Dacianus naar hen kwam, was het een grote vreugde voor de heidenen! Ze plaatsten afgodsbeelden in de tempels, en stelden de ophangingen op pleinen ten toon. Een slechte en ijdele vertoning, en wie dat ook vond, was gek en nutteloos. Zo praatten zij dus over christenen.
16
"Heer, waarom hebt u het zo lang uitgesteld? Toen u dit koninkrijk verwierf, had u het moeten bezoeken voordat zij ons volk had misleid! Een jongedame predikte ons dat er een goede God is in drie personen. Ieder die bidt tot mensen van dit land, noemt zij gek en krankzinnig. Als dit niet zwaar wordt bestraft, verliest u dit gebied en deze stad, want alles is van haar is door erfelijkheid."
17
"Wat wij, uw volk, zeggen, laat woede noch vergeetachtigheid het uit uw gedachten wegnemen. Deze jongedame heeft ons vernederd door ons van de wet af te keren. Haar voorgeslacht heeft ons altijd gevoed; en zij heeft ons helaas in de steek gelaten. Laat haar geen steun in u hebben, tenzij zij op smadelijke wijze de god verloochent in wie zij gelooft. Echt, ze dacht dat wij gek waren; haar vijandigheid stoort ons op ongepaste wijze; en u zult dood zijn en volledig beschaamd, als u haar nek niet laat bloeden, zoals u deed met Sint-Felix."
18
Hij liet haar zo snel mogelijk halen en beval haar geen bedreigingen te uiten: "Breng haar zachtjes bij de arm, en zeg haar dat ik het ben die hier de leiding heeft: ik zal haar een grote schat beloven, waarmee ik al haar slechte karakters zal uitwissen; hierin ben ik een zeer wijze vakman."
19
Naar wie konden haar trouwe mensen beter rennen. Maar waar zij was, zijn ze al gekomen. Ze groetten niet eens fatsoenlijk, maar bedreigden haar meedogenloos. En zij staat op, zodat haar hart niet verandert, omdat ze altijd moedig en wijs is geweest. En ze bidt tot God, in naam van Zijn Macht, dat Hij haar in deze nood zal helpen, omdat ze haar hele wezen in Hem heeft geplaatst.
20
Ze verhief haar stem en beval zichzelf aan bij het Heilig Kruis. Om al deze dwazen geeft zij niet meer dan een noot, noch om hun markt, noch om hun handel, omdat in de hel, in de grootste put, het kwaad hen zal overkomen vanwege hun schuldige luiheid, want er is een zeer bittere bron daar.
zaterdag 12 oktober 2024
sainte foy 1
in een weinig tot niet bekende kerk in Parijs...
begonnen in de dertiger jaren
en voltooid in 1946
te midden van vele andere glasramen
dit ene, waar wellicht iedere bezoeker
aan voorbijloopt
(de buitenlandse zeker -
die de Franse geschiedenis niet kennen -
voor zover ze nog deze kerk bezoeken...)
het glasraam...
van de heilige Sainte Foy !
een jonge martelares
uit de 3e eeuw
niet eens vereerd in Parijs
maar eeuwenlang wél
in het Zuiden
in Agen
in Conques
in Morlaàs
en op andere plekken
tot in Spanje, Portugal
en de overzeese gebieden toe !
Santa Fe...
noemen haar Spaanstaligen
Santa Fé...
de Brazilianen !
Abonneren op:
Posts (Atom)