In de abdijkerk van Conques...
waar het meest indrukwekkende reliekschrijn van de heilige wordt bewaard
zou ook een gordijn behouden zijn dat naar men zegt is samengesteld uit alle ketenen en boeien die door voormalige gevangenen naar Sainte Foy toegebracht werden, uit dankbaarheid voor hun bevrijding, die zij aan haar voorspraak toeschreven.
"In de loop van de middeleeuwen" schrijft heiligennet...
"werd een boek aangelegd waarin de wonderdaden rond dit reliekschrijn werden opgetekend. Zo wordt er verteld dat zij de haren van een kale ridder weer deed aangroeien, dat zij een dode ezel ten leven wekte, dat zij een mismaakt meisje veranderde in een beeldschone vrouw!
Uit een aantal verhalen krijg je de indruk dat de in goud en edelstenen uitgebeelde Sainte Foy vooral uit was op nóg meer sieraden; geen pelgrim kon voorbijgaan zonder iets van zijn kostbaarheden bij haar achter te laten.
Haar beeld was dan ook omhangen met de kostbaarste kettingen, ringen, spelden, broches en andere sieraden. Dat bracht een hooggeplaatste, adellijke dame ertoe al haar sieraden thuis achter te laten, toen zij van plan was langs Sainte Foy te gaan..."
Uit op nóg meer sieraden?
Was het niet eerder zo dat zij mensen deed áfzien van materiële rijkdom?
"Zij stond erom bekend" lees je verder...
"dat zij met haar wonderen vaak mensen voor gek zette en heette daarom 'sancta joculatrix' (grapjes-heilige). Zo wordt er verteld hoe zij 's nachts haar kostbare sieraden liet rinkelen en tinkelen. Dan schrok de nachtwaker wakker en ontdekte dat alle kaarsen uitgegaan waren. Dat maakte het effect van die ijle geluidjes nog griezeliger. Maar op het moment dat hij opstond en aanstalten maakte om de kaarsen opnieuw aan te steken, gingen ze vanzelf weer aan!
Op zo'n moment was de woede van de oude nachtwaker al tot een kookpunt gestegen, dan begon hij op de heilige te schelden, en verweet haar dat zij de draak met hem stak."
Humor?
"Zij werd aangeroepen voor allerlei noden...
Liepen de landerijen van de abdij op de een of andere manier gevaar, of werd de streek bedreigd door natuurrampen, dan werd zij op een paard gezet en in processie door het glooiende landschap gevoerd.
Voorop ging een kruis dat rijk versierd was met juwelen en het geheel werd omzoomd door een zee van toortsen en kaarsen. Waar de route langs zou komen werd aangekondigd dat zij in aantocht was, door monniken met cymbalen en olifantenhoorns. Dit alles ging altijd gepaard met wonderen."
Olifantenhoorns!
[bron]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten