donderdag 20 juni 2024
eiteren 7
lang was ik op reis, hier heel ver vandaan
ik ben op die reis ook naar Lourdes gegaan
waar deed ik ooit zo een innig gebed
als daar in het dorpje
van St. Bernadette
ave ave ave Maria
ave ave ave Maria
daar bij de grot, was ik niet alleen
duizenden pelgrims zag ik om mij heen
hetzij rijk, hetzij arm, zij allen tezaam
gezonden en zieken, zij
loofden Haar Naam
't was als een droom, mijn blik was gericht
op het beeld van Maria, door kaarsen verlicht
Zij zag mij aan, toen knielde ik neer
ik vouwde mijn handen
voor Haar die ik vereer
ave ave ave Maria
ave ave ave Maria
steeds blijft me bij, die wondere sfeer
daar bij de Moeder van onz' lieve Heer
daar waar ik deed mijn innigst gebed
in Lourdes, het dorpje
van St. Bernadette
ave ave ave Maria
ave ave ave Maria
eiteren 5
wie Maria zegt, zegt...
Jozef, vakmanschap, kunst
afwerking, klasse, perfectie
overwinning
glorie
!
eiteren 4
In 1936!!
- tijd van de verschijningen in o.m. Banneux en Beauraing -
wist de toenmalige pastoor van IJsselstein, Deken Wilhelmus de Grijs,
het beeldje weer naar de Sint-Nicolaasparochiekerk te halen.
Sindsdien vindt daar elk jaar
op de vierde zondag in juni
de Ommedracht plaats.
-Genezing van 10 melaatsen (Lc.17:11, J. Tissot)-
Tot de Hervorming
was Eiteren al een pelgrimsoord van grote vermaardheid.
Toen 'droegen' jaarlijks op Sint Jansdag (24 juni) de pelgrims
de beeldjes in een plechtige processie 'omme'.
Steeds namen ook alle gilden van handwerkslieden
met hun eigen kaars aan de processie deel.
Een bijzondere groep vormden telkens de melaatsen.
Omstreeks 1447 hadden velen van hen zich verenigd
tot een gilde ter ere van Maria van Eiteren
en zich verbonden om jaarlijks mee te lopen
met in hun midden hun mooie
'Lazaruskaars'.
[wiki]
eiteren 3
In 1860
kwam het mirakelbeeldje terecht
in het Aartsbisschoppelijk Museum in Utrecht [Catharijneconvent].
In een toonkastje trok het de aandacht van velen,
onder wie de Tilburgse Zusters van Liefde.
Zij kregen het beeldje in bruikleen
en voegden er vanwege de vele gebedsverhoringen
de titel 'Hulp in Nood' aan toe.
[wiki]
eiteren 2
In 1310
vonden slootgravers
(wellicht onder impuls van de heren van Amstel...)
op een akker in het buurtschap Eiteren een Mariabeeldje.
Zij gaven dit beeldje aan de pastoor van IJsselstein,
die het in zijn (net verrezen) nieuwe Sint-Nicolaaskerk plaatste.
Twee- tot driemaal toe verdween het beeldje,
om vervolgens op de oorspronkelijke plek teruggevonden te worden.
Protesteerde Maria aldus tegen het bewind van het geslacht van Amstel?
Er werd daarom een kapel voor haar gebouwd.
Niet tegen de nieuwe parochiekerk aan, maar bij het oude kerkje van Eiteren
Tijdens de Hervorming
werd de kapel verwoest en het beeldje in de IJssel geworpen.
Het dreef niet weg van de plaats waar het lag
en werd door vissers gevonden
en in bewaring gegeven.
Later werd het nog door 'een voorname vrouw' in haar rok verborgen
tot de eerste storm van de Hervorming geluwd was.
In 1670 werd het naar de kerk van IJsselstein gebracht.
[wiki]
eiteren 1
Het dorpje Eiteren...
nu een gehucht in IJsselstein...
stamt uit de 10e eeuw, en was gebouwd rondom een kerkje,
gewijd aan Onze Lieve Vrouwe ten Hemelopneming,
dat op de plaats stond van het huidige plantsoentje Ommedracht.
Het dorp behoorde - dankzij de predikingen van Liudger in de 8e eeuw? -
tot de landerijen in het bezit van de abdij van Werden [ten Z. van Essen, D.].
In 1310
nadat de heren van Amstel er aan de macht gekomen waren
en met name dan Gijsbrecht IV, bekend van de moord op Floris V in 1296,
verrees in IJsselstein de Sint-Nicolaaskerk, waarna Eiteren de status van parochie verloor.
In de 14e eeuw
werd in Eiteren een leprozen- of lazarushuis gebouwd.
Bij de kapel verrees een cisterciënzer klooster.
Na de Beeldenstorm
werden kapel en klooster in 1579 verwoest.
Het St.-Lazarushuis werd gesloopt in 1684.
[wiki]
zaterdag 1 juni 2024
iconen 4
'Momenteel (december 2018...)
werk ik aan mijn nieuwe artistieke project -
-Julia Stankova-
'Ik ben altijd gefascineerd geweest
door de vrouwelijke aanwezigheid in het evangelieverhaal.
In lijn met de gedachten die aan het begin van de site werden gedeeld,
zou ik ook de ‘nieuw-testamentische vrouw’ willen toevoegen
aan de verloren Bijbelse concepten die ‘opnieuw tot leven zouden moeten worden gewekt’.
Hoewel vrouwen zelden in de voorhoede van de evangelietekst staan,
zullen we, als we er nader naar kijken, ontdekken dat hun aanwezigheid speciale aandacht krijgt.
De bijbelschrijver rapporteert eenvoudigweg de feiten en laat het aan ons over
om het portret van de nieuw-testamentische vrouw voor onszelf ‘te schilderen’.
Daarom vinden we nergens in de tekst een beschrijving van hun uiterlijk,
of zelfs maar een vleugje artistiek commentaar.
De feiten zijn ruim voldoende om ons te inspireren
ons voor te stellen dat hun prachtige ziel buitengewoon tot bloei komt
in de genadige nabijheid van Christus.
-Verloren schaap-
-Zalving van Christus-
De evangelische vrouw streeft er niet naar
een betere plaats in het koninkrijk van God te verwerven,
maakt geen reclame voor haar aanwezigheid,
gaat niet in discussie.
Het is voor haar voldoende om haar Heer te volgen,
altijd dicht bij Hem te zijn en Hem te dienen.
Ze is getuige van al Zijn preken en begrijpt snel,
zonder dat uitleg nodig is, de boodschap
in Zijn symbolische taal.
Het geheim van haar snelle geestelijke onderzoek
is dat ze niet zozeer met haar verstand dan wel met haar hart naar Gods woord luistert,
want ze heeft het voorrecht een zuivere ziel en een intelligent hart te bezitten.
Elke vrouw, geëerd met de blik van Christus,
verandert in een evangelische vrouw.
De ogen van Christus dringen door
tot de diepste verborgen schat in haar ziel.
Het zou voor iedereen verborgen zijn gebleven, zelfs voor haarzelf,
als het ongezien was gebleven, niet verlicht door Gods blik.
In Zijn licht herontdekt de vrouw zichzelf
zoals ze oorspronkelijk geschapen was.
Aldus getransformeerd verkrijgt ze voor een kort moment
het verlangen en de kracht om de kloof te overbruggen
die zonde van heiligheid scheidt.'
[bron]
iconen 3
-Abdij van Egmond-
'Mijn werken zijn getoond
in ruim veertig solotentoonstellingen
in Bulgarije, Macedonië, Griekenland,
Frankrijk, Italië, Groot-Brittannië, Duitsland, Noorwegen
en Noord-Holland (o.a. Castricum, Egmond Binnen, Den Haag, Amsterdam, Leeuwarden, Drachten, Warmenhuizen...)
In 2016 publiceerde ik mijn boek "Aquarelbijbel",
waarin alle werken zijn geïnspireerd op de eerste hoofdstukken van Genesis.
In dit boek presenteer ik mijn interpretatie van het Bijbelse verslag
van de schepping van de wereld en de mens.
De illustraties zijn eerdere composities,
herwerkt tot aquareltekeningen.'
[bron]
iconen 2
-Snezhanka Milosheva-
'Ik had het geluk dat de restaurateur Snezhanka Milosheva
mij meenam om haar te helpen in haar restauratieatelier,
waar ik de kans kreeg om Bulgaarse iconen uit de 18e en 19e eeuw,
geschilderd door onbekende iconenschilders,
van dichtbij te zien en aan te raken.
De zuiverheid van het gevoel dat uit deze iconen voortkwam,
inspireerde mij om de Bijbel te gaan bestuderen
en het Byzantijnse beeldsysteem.
Mijn interesse in dit onderwerp
leidde mij jaren later zelfs naar een theologische opleiding
(Sofia's St. Kliment Ohridski Universiteit, Master in de Theologie 2000).
-Faculteit Godgeleerdheid (Sofia, Bulgarije)-
Toen ik na twee jaar het restauratieatelier verliet,
had ik de techniek van het temperaschilderen op een gegrond houten oppervlak onder de knie,
waardoor ik vanaf dat moment als zelfstandig kunstenaar kon werken.
Ik begon een symbolische beeldtaal te ontwikkelen,
waarbij ik enerzijds werd ondersteund door mijn kennis van het Byzantijnse picturale erfgoed
en anderzijds door het feit dat ik emotioneel aangetrokken werd tot de bijbeltekst.
Studeren aan de Faculteit Godgeleerdheid heeft mij ook veel geholpen.
Het ontrafelen van de boodschappen die in de evangeliegebeurtenissen zijn gecodeerd,
was voor mij een buitengewoon emotioneel proces.
Van elk handjevol van deze schat
heb ik een afbeelding gemaakt.
Toen ik de genezing van de blind geboren man schilderde,
keek ik met hem mee.
Ik kwam weer tot leven
samen met de opgestane Lazarus.
Ik ging achter de discipelen van Christus aan staan
in de hoop dat Christus ook mijn voeten zou wassen...
Zo werd ik beetje bij beetje, terwijl ik beelden creëerde,
geraakt door de genezende handen van Christus.
De intellectuele en emotionele delen
van mijn persoonlijkheid werden met elkaar verzoend.
En ik kreeg de nodige geestelijke veerkracht
om me tot het Oude Testament te wenden
– een tegenstrijdig en zelfs wreed geschrift in zijn waarheid,
waar de menselijke natuur in al zijn kracht en schoonheid wordt onthuld.
Deze emotionele studie van de Bijbel
versnelde de opkomst van een nieuwe iconografie
van enkele Bijbelse gebeurtenissen.
In welke richting ik tot op de dag van vandaag nog steeds werk.
Ondertussen heb ik door de jaren heen een unieke laktechniek ontwikkeld
op basis van de traditionele iconenschildertechniek op hout.
[bron]
iconen 1
'Al op jonge leeftijd wist ik
dat ik geboren was om kunstenaar te worden.
Op mijn dertiende, begon ik privé tekenlessen te volgen
om me zes jaar later aan te melden bij de Kunstacademie.
Maar het gebeurde toch dat mijn leven een andere wending nam
en in plaats daarvan studeerde ik af als mijningenieur
(Sofia Mining and Geology University, 1978).
Hoewel ik dit beroep twaalf jaar lang heb uitgeoefend,
gaf ik mijn idee om kunstenaar te worden nooit op.
En in 1989
(het jaar van de democratische veranderingen in Bulgarije)
besloot ik te stoppen met mijn werk
en de rest van mijn leven te wijden
aan mijn eerste en sterkste wens.
Ik was toen vijfendertig.'
[bron]
Abonneren op:
Posts (Atom)