Moge de stilte, in deze Vastentijd
je toelaten, niet alleen om na te denken
en te mediteren over je huidige innerlijke situatie
maar moge je ook kunnen waarderen
zonder schuldgevoel, door de stilte
de realiteit die binnenin je is
en om je heen.
Maar vóór alles
observeer de gebeurtenissen
met ogen van mededogen
en niet met ogen van kritiek.
Want net zoals Mijn uur kwam
tijdens de agonie in de Hof van Gethsemane
zo zal ook jouw uur komen, en het zal het moment zijn
om een beslissing te nemen
die een weerslag zal hebben
op je hele verdere leven.
Deze Vastentijd is niet alleen
de toegangspoort tot de contemplatie
van Mijn Treurige Passie
maar is ook de aankondiging
dat de tijd ten einde loopt
en het noodzakelijk is
om een evolutionaire en broederlijke houding te hebben,
een houding die in staat is iets te DOEN voor degenen die lijden
koste wat het kost.
Het is de kans
om weer Lief te hebben.
[20/3/24]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten