Tot tien uur 's ochtends...
het uur waarop Pilatus het vonnis uitsprak...
was er bij tussenpozen hagel gevallen.
Maar vanaf dat tijdstip tot twaalf uur, was de lucht helder en scheen de zon.
-
Om twaalf uur werd de zon echter verduisterd door een troebele rode mist.
Omstreeks het zesde uur (maar, zoals ik zag, ongeveer half één, want de Joodse manier van rekenen verschilde...) begon dat licht op een geheel wonderlijke manier te worden verduisterd.
Ik zag de hemellichamen, de sterren en de planeten in hun banen cirkelen en elkaar passeren. Ik bespeurde de maan aan de andere kant van de aarde en toen, door een plotselinge aanloop of sprong, die eruitzag als een hangende bol van vuur, flitste hij vol en bleek boven de Olijfberg.
De zon was gehuld in mist, en de maan kwam vanuit het oosten voor haar op. Eerst zag ik ten oosten van de zon zoiets als een donkere berg, die haar al snel volledig verborg. Het midden leek bleekgeel, en eromheen was een rode cirkel als een ring van vuur.
De lucht werd volkomen donker.
En de sterren schenen met een roodachtige glans.
Paniek greep mens en dier aan.
Het vee brulde en liep wild rond, de vogels zochten hun schuilplaatsen en vlogen in zwermen neer op de heuvels rond de Calvarieberg. Men had ze in zijn handen kunnen vangen. De spotters werd het zwijgen opgelegd, terwijl de Farizeeën probeerden deze tekens als natuurlijke verschijnselen uit te leggen, maar dat lukte slecht, en al snel werden ook zij door schrik bevangen.
Alle ogen waren naar de hemel gericht. Velen sloegen zich op de borst, wrongen hun handen en riepen: 'Zijn bloed zij op Zijn moordenaars!' Anderen vielen heinde en verre op hun knieën, en smeekten Jezus om vergiffenis, en ondanks Zijn doodsangst, richtte Jezus Zijn ogen op hen.
Terwijl de duisternis toenam, staarden de toeschouwers omhoog naar de hemel en het kruis, verlaten door iedereen, behalve de moeder van Jezus en zijn naaste vrienden.
Dismas [de goede moordenaar], in diep berouw en nederige hoop, hief zijn hoofd op naar Jezus en zei: 'Heer, laat mij naar een plaats gaan waar Gij mij kunt redden! Denk aan mij wanneer Gij in Uw Koninkrijk zult komen!' Jezus antwoordde hem: "Amen, Ik zeg u, deze dag zult gij met Mij in het Paradijs zijn!'
De Moeder van Jezus, Maria Cleophas, Maria Magdalena en Johannes stonden rond het kruis van Jezus, tussen het kruis en dat van de dieven, en keken omhoog naar de Heer.
De Heilige Maagd, overweldigd door moederliefde, smeekte in haar hart Jezus vurig om haar met Hem te laten sterven. Op dat moment wierp de Heer een oprechte en meelevende blik neer op zijn moeder en terwijl hij zijn ogen op Johannes richtte, zei hij tegen haar: 'Vrouw, zie, dit is uw zoon! Hij zal meer uw zoon zijn dan wanneer ge hem had gebaard.'
Toen prees Hij Johannes en zei: 'Hij is altijd onschuldig geweest, en vol eenvoudig geloof. Hij was nooit aanstootgevend, behalve wanneer zijn moeder hem tot een hoge positie wilde laten verheffen.'
Tegen Johannes zei Hij: 'Zie, dit is je moeder!' en Johannes, eerbiedig en als een kinderlijke zoon, omhelsde onder het kruis van de stervende Verlosser Jezus' moeder, die nu ook zijn moeder was geworden.
Na deze plechtige schenking van haar stervende Zoon, was de Heilige Maagd zo diep getroffen door haar eigen verdriet en de ernst van het tafereel, dat de heilige vrouwen, haar in hun armen steunend, haar enkele ogenblikken op de aarden wal tegenover het kruis plaatsten, en haar vervolgens wegnamen uit de cirkel naar de rest van de heilige vrouwen.
-
Ik weet niet of Jezus al die woorden hardop uitsprak met Zijn heilige lippen of niet, maar ik nam ze innerlijk waar toen Hij, voor Zijn dood, Zijn Gezegende Moeder aan Johannes gaf als zijn Moeder en Johannes aan haar als haar zoon.
In zulke contemplaties worden veel dingen begrepen die niet op schrift staan, en men kan het minste deel ervan alleen in gewone taal vertellen. Wat in zulke visioenen wordt gezien, is zo duidelijk dat men het meteen gelooft en begrijpt, maar het is onmogelijk om het in begrijpelijke woorden te kleden.
Dus bij zo'n gelegenheid is het helemaal niet verwonderlijk om te horen dat Jezus de Heilige Maagd niet aanspreekt als "Moeder", maar als "Vrouw". Want men voelt dat in dit uur - waarin door de offerdood van de Zoon des Mensen, haar eigen Zoon - de Belofte in vervulling ging: Maria in haar waardigheid stond als de Vrouw die de kop van de slang zou vermorzelen.
Het verbaast dan ook niet dat Jezus aan haar die de engel groette met: 'Weesgegroet, vol van genade!' Johannes gaf als een zoon. Want iedereen weet dat zijn naam ['Jahweh is genadig'] een naam van genade is, want daar zijn allen zoals ze worden genoemd. Johannes werd een kind van God, en Christus leefde in hem.
-
Ik voelde dat door deze woorden...
Jezus al diegenen aan Maria, als aan hun Moeder, gaf...
die, zoals Johannes, door Hem te ontvangen en in Zijn Naam te geloven...
zonen van God worden...
en die niet uit bloed...
noch uit de wil van het vlees...
noch uit de wil van de mens...
maar uit God geboren zijn.
-
Ik voelde dat de zuiverste, de nederigste, de meest gehoorzame van alle schepselen...
zij die tegen de engel zei: 'Zie, de dienstmaagd van de Heer! Mij geschiede naar Uw Woord!'...
zij die de Moeder was geworden van het Eeuwige Vleesgeworden Woord...
nu ze van haar stervende Zoon begreep, dat ze de geestelijke moeder van een andere zoon zou worden...
nog in haar verdriet bij het afscheid, en nog steeds nederig gehoorzaam...
opnieuw, hoewel nu in haar hart, de woorden uitsprak:
'Zie de dienstmaagd van de Heer! Mij geschiede naar Uw Woord!'
Ik voelde dat ze op dat moment alle kinderen van God, alle broeders van Jezus, als haar eigen kinderen nam. Deze dingen verschijnen zo eenvoudig in een visioen, volgen zo noodzakelijkerwijs als gevolg, hoewel ze buiten een visioen zo veelvoudig en ingewikkeld zijn, dat ze gemakkelijker door de genade van God worden gevoeld dan in woorden worden uitgedrukt.
[emmerich]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten